In memoriam
drs. M.P.M. Scholtes (Ria)
(1949 2009)
Ria kwam in november 1998 in dienst bij onze groep
MGP aan de TU Delft, na verschillende betrekkingen
te hebben gehad in de gezondheidszorg, op universitei
ten, bij media en in het bedrijfsleven. Na haar eerste op
leiding als verpleegkundige studeerde ze ook gedurende
haar werkzaamheden verder en rondde ze achtereenvol
gens haar VWO HBO propedeuse Nederlands en HBO
communicatie af. Naast haar werk voor de TU voltooide
ze in 2008 ook nog de universitaire studie Psychologie.
Ria's werk voor onze groep ging veel verder dan haar of
ficiële functie als managementassistente.
Ria fungeerde als spil van de groep, zowel sociaal als op
het vlak van management. Op de foto voor onze groeps
samenstelling presenteerde ze zich terecht als spin in
het web, die veel ballen tegelijkertijd in de lucht hield.
Ze had een uitstekend gevoel voor de verschillende in
houdelijke en sociale processen die er speelden. Meer
dan eens trok ze ons aan het jasje om ons te attenderen
op de dingen die speelden en die directe aandacht nodig
hadden. Door dit op het juiste moment te doen zorgde
ze er op een soepele manier voor dat de zaken op tijd en
goed geregeld werden. Tijdens eerdere afwezigheid wer
den we er telkens aan herinnerd hoe groot het belang en
het aandeel van Ria in de groep was.
Nuchterheid is een begrip dat bij ons bovenkomt om
haar te karakteriseren. Nuchterheid, maar dan wel in
een gezonde mix met humor, belangstelling en relative
ringsvermogen.
Wanneer een organisatie het erg druk met zichzelf kreeg
en zichzelf erg belangrijk vond kon Ria met een relative
rende opmerking of een betekenisvolle glimlach de za
ken weer een beetje in perspectief plaatsen. Dat hadden
we allemaal soms nodig en in die zin fungeerde ze als
een ijkpunt. Ria was een sterke en trotse vrouw; niet snel
geïmponeerd en met een eigen mening, alhoewel ze die
niet altijd opdrong. Toch was ze zeer goed in staat om
een grote groep, tot 40 personen, variërend van studen
ten tot hoogleraren, te begeleiden en te ondersteunen.
De administratie van de vele externe projecten was bij
haar in zeer goede en zorgzame handen. De werkdruk
was daarbij soms hoog, en de veranderingen in schaal en
omgeving (Geodesie-L&R), van structuren, systemen en
werkwijzen speelden daarbij een stevige rol. Desondanks
had ze duidelijke invloed op zowel de positiebepaling als
de navigatie en de aansturing van ons schip. De beschei
den manier waarop ze dit organiseerde kenmerkte haar.
Haar afscheid van ons kwam abrupt, begin oktober 2008.
Pijn die toch eigenlijk iets te erg werd om goed door te
kunnen werken zorgde er voor dat ze zich in oktober
ziek meldde. Niets bijzonders, dat komt bij iedereen
voor, en niemand realiseerde zich dat we haar in haar
vertrouwde werkkamer nooit meer terug zouden zien.
We bezochten haar, of hadden contact via e-mail of via
haar man Herard, en deelden haar frustratie dat er maar
geen duidelijke diagnose volgde. Tijdens bezoek aan het
ziekenhuis werd langzaam de ernst van de situatie dui
delijker. Toen uiteindelijk de diagnose wel gesteld werd,
en de mogelijkheden voor operatief ingrijpen afgestreept
werden, werd duidelijk dat herstel niet meer mogelijk
was. De hele groep leefde continu in gedachten met haar
mee.
Goede vrijdag, 10 april, kwamen we samen voor een ge
meenschappelijk paasontbijt in de 'Wereldzaak' Het feit
dat Ria en Herard gehoor konden geven aan onze uitno
diging om hierbij te zijn was eenvoudigweg geweldig.
Alhoewel het een emotioneel weerzien was, werd het
door iedereen als een groot geschenk gezien om haar
nog te kunnen zien en spreken. Haar wilskracht werd
overduidelijk toen ze nog bij iedereen langs liep om een
persoonlijk woordje te kunnen spreken. Achteraf bleek
dat ze deze mogelijkheid ook zelf enorm geapprecieerd
heeft.
Haar overlijden op 7 mei maakte een einde aan het ziek
teproces dat ze heeft moeten doorstaan. Wij hebben
grote bewondering voor de wijze waarop ze dit gedragen
heeft en de positieve manier waarop ze tot het laatst in
het leven stond.
We prijzen ons gelukkig dat we de afgelopen tien jaar
met zo'n fantastische vrouw hebben mogen samenwer
ken. Ria heeft ons allen op haar eigen wijze geïnspireerd,
en dat zal bij ons voortleven. In gedachten zijn we bij
haar gezin, Herard, Karlijn, Rens, Saryne. en haar fami
lie.
Namens de gehele sectie MGP,
Ramon Hanssen en Peter Tennissen
CEO-INFO 2009-6
