Vereniging
M
'rJ»
Ambassadeur Bosatlas aan het werk
Eigenlijk is het werk van de kartograaf
vergelijkbaar met dat van een weten
schapsjournalist. De kaartlezer kijkt naar
de werkelijkheid door de ogen van een
ander. De kartograaf plaatst het thema
voor je in een context. De professional
maakt als het ware een selectie van wat
voor jou belangrijk is. "Beperking en een
goede structuur zijn belangrijk, het gaat
om het leveren van behapbare brokken
voor de lezer."
Johan :"iedereen denkt en communiceert
in teksten, verhalen, zelfs de meeste
geografen. Goede kartografen denken in
beelden. De kaart moet zichzelf uitleggen.
Je bent eigenlijk net een filmregisseur, die
een beeldverhaal naar de kijkers brengt."
"Niemand noemt zich nog kartograaf,
wie voelt zich nog kartograaf?" Niet erg,
menen de heren, maar wel een misken
ning van de eigen waarden.
Wellicht een pijnlijk onderwerp, maar
toch aan de orde gesteld: verdwijnt de
analoge kaart?
Niet onmiddellijk,
volgens Johan.
Kijk maar naar
de hoeveelheid
atlasproducten die
dankbaar worden
afgenomen. Zolang
we meer bieden
dan de ongestruc
tureerde informatie
van het internet,
context, analyse en verklaring blijft dat
goed komen in de toekomst.
Ook nu weer vervagen de grenzen tussen
de professionals en de (professionele)
amateurs. Blijft de Bosatlas als instituut?
Zeker! Zolang de atlas de (bijna) perfecte
aansluiting biedt bij het op de scholen
gebruikte 'Leerplan aardrijkskunde' blijft
de atlas een onmisbare informatiebron
en hulpmiddel in het aardrijkskundeon-
derwijs. Het gaat daarbij om meer dan de
inhoud alleen. Onze katern 'Eigen omge
ving'werd een aantal jaren geleden in een
evaluatie door docenten als' zeer goed'
beoordeeld. Niet omdat de kartografische
inhoud zo spectaculair was, maar omdat
we de docent een broodnodige handlei
ding boden om dit nieuwe thema in de
klas te behandelen.
Op de vraag: "Hoe kijken jullie bij Noord-
hoff Uitgevers naar andere atlasproduc
ties?" wordt geantwoord:"Welke andere?"
Zo'n antwoord zegt natuurlijk iets over de
sterke positie van de Bosatlas.
Johan en Nico waren beiden betrokken bij
de vereniging NVK, de Nederlandse Ver
eniging voor Kartografie. Johan was acht
jaar secretaris en vier jaar vice-voorzitter.
Nico Bakker was de NVK-voorzitter die de
overdracht naar Geo-lnformatie Neder
land in 2003 leidde. Nooit in de redactie,
wel altijd actiefin een commissie.
"Sinds 1998 waren we al in discussie
over een samenvoeging. De redenen:
een verouderend ledenbestand, de
betrokkenheid nam af. De inhoud van
het vak verdampte voor een deel door
de vernieuwde technieken. Het was een
noodzakelijke stap. Samengaan met
andere verenigingen was het beste alter
natief", volgens Nico. Johan:"We deden
mee, omdat het een vriendenclub was.
Het gezellige en informele sprak ons aan."
En over de fusie zelf: Je merkt ook wel dat
kartografen echte gamma-mensen zijn,
we moesten wel leren omgaan met de
beta-mensen, die over de milimeters van
alleen hun eigen werkveld gaan.
Daarnaast was de NVK een goede manier
om van ontwikkelingen op de hoogte te
blijven. Je kon in één keer een heel net
werk aanspreken, puur een commercieel
belang voor menig werkgever.
Het speelveld van 'kaarten' was toen
geheel anders georganiseerd. De NVK
bood het enige platform en er waren
geen activiteiten die'kannibaliseerden
op de activiteiten van de vereniging'.
I ™i ^fhihL' ai
Geo-lnfo 2009-9 21
