ww
Samenspel
Interview met Henk Ensink
Gedreven als altijd begint Henk te vertellen.
De meest voor de hand liggende vraag aan iemand die zeer actief en
gedreven is in het geo-werkveld is: "Hoe ben je in het vak geodesie/
geo-informatie terechtgekomen?" De ogen beginnen te stralen en er
volgt een boeiend familieverhaal.
Henk op GIN Congres 2009.
De oudste zoon van de oudste zus van
vader Ensink werkte bij het Kadaster in
Assen. Begin jaren 60 volgde neef Herman
Horsthuis de CTO-opleiding en kreeg een
baan bij het Kadaster. Deze functie had
veel aanzien in de familie Ensink. Herman
werd opgehaald van huis met een Lada
(later een Kever) en ging met de laarzen
aan het land in om grenzen uit te zetten.
Zo'n functie zag vader Ensink wel zitten
voor zoon Henk. Zo gehoorzaam als Henk
was, meldde hij zich aan op de MTS in
Hengelo. Henk haalde goede cijfers voor
wiskunde en opgaven over meetlijnenver-
band en grondslagberekeningen maakten
veel indruk op Henk. Zijn aandacht ging al
snel richting de binnenactiviteiten en nielt
zo zeer naar het meten zelf.
Zijn ruime blik heeft Henk niet van een
vreemde. Zijn ouders hadden hun eigen
confectiebedrijf en wilden graag hun
bedrijf voortzetten in Zuid-Afrika. Henk
droomde van stage lopen en werken in
het buitenland. Voor beiden is het er niet
van gekomen. Voor Henk werd het een
stage via DOS Bouw op de Neeltje Jans
in de Oosterschelde. Vanuit Oldenzaal
is dat overigens bijna buitenland. Op
maandagmorgen werd Henk om half vier
opgehaald en de hele week werd er hard
gewerkt om op vrijdag weer terug te gaan
naar het oosten van het land. Hij werkte
mee aan onder andere de plaatsbepaling
van schepen aan de hand van meetpun
ten op de dijk en het bepalen van de vorm
van de pijlers van de stormvloedkering.
Na de stage is Henk een jaar in dienst
gekomen bij DOS Bouw om vervolgens te
worden opgeroepen voor de dienstplicht.
Opleiding MTS-Hengelo.
Na deze diensttijd was het werken in
het buitenland niet uit Henks gedachte.
Niet specifiek voor landmeetkundig werk,
maar wellicht voor ontwikkelingshulp
of iets dergelijks. Maar het liep anders.
Henk leerde Yvonne kennen en voor haar
was Oldenzaal meer dan goed. Zo is Henk
in Nederland gebleven en heeft hij veel
verschillende wegen bewandeld:Tebodin,
Tablin, GeoVisie, Grontmij, Facto en nu
Oranjewoud. Altijd op zoek naar samen
werking en vernieuwing.
Bij alleen werken bleef het niet. Henk toont
altijd interesse in gebruikersgroepen,
clubjes en verenigingen. Zo werd hij al snel
lid van de Vereniging voor Landmeetkundi
gen (WL) en later was hij penningmeester
in het bestuur. De buitenlandexcursies
waren altijd een hoogtepunt De bezoeken
aandeOresund in Denemarken, de HSL
in Antwerpen, de Ordnance Survey in
Engeland en de Leica-fabriek in Zwitser
land staan Henk nog helder voor de geest.
Hij noemt drie aspecten die kenmerkend
waren voor de WL en voor de bijzondere
excursies: goede organisatie, gemoedelijk
heid en uitwisselen van kennis. Voor Henk
ook onmisbare ingrediënten voor een
plezierige (werk)plek.
In 2003 ontstond GIN een vereniging waar
alle vakgroepen in vertegenwoordigd zijn.
Onlangs zijn de secties, en hiermee het
onderscheid naar bloedgroep, verdwenen
en is er gekozen voor een meer regionale
opzet om zo de betrokkenheid van leden
te vergroten. Als lid van het bestuur
46 Geo-lnfo 2010-2
