Tot besluit
de ontwerpruimte dat nog niet eerder is
oceaan-gecentreerd
oceaan- en continent-gecentreerd
con tinen t-gecen treerd
continent- en evenaar-gecentreerd
Het resultaat van deze methode (fig. 5)
is een projectie waarbij de continenten
ongewoon gerangschikt zijn, net als bij de
Dymaxion Maps van Buckminster Fuller.
Een meer vertrouwd beeld kan worden
verkregen door bij ween waarde op te
tellen die afneemt in de richting van de
polen. In beide gevallen zijn de onderbre
kingen van continenten smal en worden
continenten met een correcte vorm en
relatieve positie afgebeeld.
Maar we kunnen ook nog heel andere
kaarten genereren. Door -win plaats van
wte gebruiken krijgen we afbeeldingen
van de aarde waarin de oceanen cen
traal staan, omgeven dooreen kustlijn
van gescheurde continenten. Nog een
andere variant is om |w-c| te gebruiken
als gewicht, waarbij ceen constante is.
We krijgen dan kaarten waarin globaal
om grenslijnen van continenten en ocea
nen wordt gesneden en waarin het aard
oppervlak bijvoorbeeld wordt opgedeeld
in Antarctica, de overige continenten en
de oceanen.
Verder kan in plaats van een standaard
wereldkaart voor het genereren van de
gewichten ook een willekeurige andere
kaart worden gebruikt, bijvoorbeeld om
een continent meer of minder gewicht te
geven, om tektonische platen te accentu
eren of om de route van een ontdekkings
reiziger centraal te stellen,
Myriahedraie projecties zijn een nieuwe
klasse van kaartprojecties, gebaseerd op
het afbeelden van de globe op een myria-
eder, een polyëder met heel veel vlak
ken, gevolgd door het uitvouwen ervan.
Door verschillende keuzes te maken voor
het rooster en de weging van de zijdes
kunnen allerlei verschillende projecties
worden verkregen.
Blijft één vraag over. Waar is dit goed
voor? De resultaten zijn nogal ongewoon
en komen niet overeen met wat algemeen
als bruikbare kaarten worden beschouwd.
Verder is het genereren van deze kaarten
meer complex dan bij standaard projec
ties waarbij de relatie tussen een punt op
de globe en een punt op de kaart met een
paar formules kan worden beschreven.
Niettemin zijn er ook positieve aspecten.
Dit werk begon als een academische
exercitie. Het exploreren van een deel van
verkend. Het is niet meteen evident wat het
resultaat is als we veel kleine deelkaarten
aan elkaar plakken en hier wordt een uit
gebreid antwoord op deze vraag gegeven.
De projecties gebaseerd op roosters van
parallellen en meridianen kunnen worden
gebruikt om de basis van kaartprojectie
uit te leggen. Bij alle varianten geven de
onderbrekingen een expliciete, visuele
indicatie van de vervorming die optreedt
bij projecties waarin geen onderbrekingen
voorkomen. Methodologisch interessant is
dat hier een informatica-insteek is gekozen
voor het genereren van de kaarten. De kaar
ten worden gegenereerd door algoritmes
en niet door formules. Door parameters en
andere invoergegevens te wijzigen kunnen
allerlei varianten worden verkregen.
Fig.SVoorbeelden kaartafhankelijke projecties.
30 Geo-lnfo 2010-5
