en werknemers waren hier heldere afspra
ken over gemaakt waar iedereen tevreden
over was.
Nu had ze een auto die bijna uit zichzelf
rondreed, want ook de auto-industrie
maakte gretig gebruik van geo-informatie.
Alle wegen, de verkeersborden en flitspa
len stonden in de navigatiesystemen en
werden gecontroleerd met camera's in
de auto. Speciale meetauto's gaven met
camera's geregistreerde mutaties aan
wegen, verkeersborden, belijning en der
gelijke, automatisch door aan de beheer
ders. Als bedrijf moest je dan wel weer
gecertificeerd zijn. In de verre toekomst
reden misschien wel meetauto's rond
zonder chauffeurs, maar met camera's,
sensoren en wifï-verbindingen.
Nu hielden sensoren gepaste afstand
tussen de auto's, zorgden ervoor dat de
auto binnen de belijning bleef, rijden kon
niet harder dan de toegestane snelheid
en parkeren ging automatisch. Zo was het
rijden al met al wel saai geworden, maar
het voorkwam wel een aantal boetes.
De post van CJIB was toch al niet haar
favoriet. Als het wegenpatroon of informa
tie niet klopte, kon ze altijd nog overgaan
op de manuele bediening. Want ja, niets
was zo lastig als een goede bijhouding.
Ondanks alle automatisering bleef dat wel
een heikel punt. Voor de opbouw van een
goede dataset kon men de budgethou
ders wel over de streep trekken, maar geld
reserveren voor een fraaie bijhouding was
nog niet sexy genoeg. Het bleef lastig om
een technisch product goed te verkopen.
Daar zou men nog eens wat aan moeten
doen, al wist ze zelf de oplossing ook niet.
Op technisch vlak gingen de ontwikkelin
gen razendsnel. Niet dat ze allemaal direct
beschikbaar waren of ingezet werden.
Daarvoor was men soms nog wat huiverig.
Het moest natuurlijk ook eerst uitgebreid
worden getest. Geef een techneut iets
nieuws en je hoort hem of haar voorlopig
niet. Alles werd tot in detail uitgeplozen
en daarna pas ingezet. Er waren ontwik
kelingen bij die het werk vereenvou
digden, maar tegelijkertijd ook zorgden
voor kortere doorlooptijden. Leuk voor
de opdrachtgever, maar het hield wel in
dat de landmeter ander werk erbij moest
gaan doen om aan het werk te blijven. De
meeste mensen in het vakgebied hadden
dit tijdig ingezien. Ook bij haar bedrijf was
men tijdig begonnen waardoor ze zich
geen zorgen hoefde te maken over haar
baan.
Door alle technische ontwikkelingen die
er de laatste jaren waren geweest had ze
soms het gevoel niet meer bij een bedrijf
te werken, maar eerder als ZZP'er aan het
werk was. Het meetwerk deed ze alleen,
evenals de inwinning in de met senso
ren en camera's uitgeruste meetwagen.
Collega's kwam ze in het veld niet meer
tegen. Kantoorbezoek kwam door de
automatische live-verbinding met de ser
ver niet voor en de instructie ging via een
videoverbinding. Het moment waarop ze
collega's tegenkwam was op een bedrijfs
feestje, een cursus, een regiobijeenkomst
van GIN óf op het GIN congres. Haar baas
had dit probleem gelukkig onderkend.
Men was nu bezig iets te ontwikkelen
om de binding met het bedrijf in stand te
houden. Binnenkort zou ze er meer over
horen. Ze was benieuwd, want het was
een inspirerend en innovatief bedrijf, dat
op vele vlakken voorop liep.
De ontwikkelingen in het vakgebied
leken ook wel steeds sneller te gaan,
waardoor ze moest bijscholen. Voorheen
deed ze wel eens een cursus, maar met
alle updates van tegenwoordig was het
schering en inslag. Je moet bijblijven en je
Maatvoering blijft voor de landmeter.
verder ontwikkelen. Op zich vond ze het
volgen van de cursussen wel leuk. Niet
alle onderdelen vond ze even interessant,
maar het was interessant om te zien wat
men met de data kon doen. Het leren
was ze wel gewend. Na haar studie in
Duitsland had ze daar geen werk kunnen
vinden. In Nederland was voldoende
vraag naar landmeters maar kwamen er te
weinig studenten af van de opleidingen.
Toch vreemd, wel een meer dan goede
kans op een baan, maar geen student die
voor het vak koos. Toen ze naar Nederland
kwam had ze wel moeten wennen aan
de ander mentaliteit en had ze natuurlijk
cursussen Nederlands gevolgd. Tegen
woordig was er ook veel aandacht voor
persoonlijke ontwikkeling, waardoor men
de opdrachtgevers beter kon bedienen.
Voorheen bleven de meesten toch steken
in de bekende valkuilen van de technisch
specialisten. Het klopte wel, maar wie
begreep het? Veel van haar collega's
merkten dat de buitenwereld nu ook
anders tegen haar vak aankeek. Het werd
meer gewaardeerd. De onbekendheid van
haar werk was duidelijk afgenomen. Dat
streelde je.
Ze keerde weer terug uit haar overpein
zingen en keek weer naar het scherm. Het
knipperde nog steeds. Zij moest de beslis
sing nemen. De regen werd al minder,
straks zou het weer droog zijn. Ze hadden
voorspeld dat vanmiddag zelfs de zon zou
gaan schijnen. Maar nu moest ze door.
Tijd is geld, dat veranderde nooit. Ze zette
de capuchon op van haar veiligheidsjas,
pakte de pc uit de houder en deed de
deur open.
Geo-lnfo 2011-1 5
