Referenties:
Grondslagmeting.
Scanner in de stuurhut.
Kotter Bres kens 74.
Als ikde tachymeter van dichtbij bekijk zie
ik dat de bel niet ingespeeld is. Als ik Wim
daarop wijs, legt hij uit:"Het schip ligt nog in
het water dus we hebben last van de deining
in het kanaal. Meten met een ingespeelde
bel is dus niet mogelijk, eigenlijk ook niet
nodig.Toestel en schip zijn absoluut aan
elkaar verbonden. Zelfs de compensator van
de tachymeter is uitgeschakeld. Dit moet ik
wel bij elke opstelling doen want als je het
toestel aanzet wordt automatisch ook de
compensator in werking gezet."
In de stuurhut aangekomen lijkt het alsof
de schipper net even koffie is gaan halen
en elk moment weer binnen kan komen, de
sleutel omdraait en vol gas de zee opgaat.
Tussen alle nog aanwezige apparatuur (o.a.
sonar, radar en marifoon) staat een forse
Leica C10 te draaien. De landmeter Cornelis
Kolbeek zegt dat hij in deze stuurhut van
ongeveer 4 bij 5 meter drie opstellingen
nodig heeft om het geheel goed in kaart te
brengen/'lkhebeen stuk of vijftig stand
plaatsen nodig om alle 9 ruimtes in het schip
te meten. Daarvoor heb ik een dikke twee
dagen nodig" meent Cornelis, "sommige
ruimtes van het schip kun jein één stand
plaats doen, voor andere heb je meer nodig."
Gek eigenlijk, denk ik als ik hem zo bezig
zie, een landmeter die op en in een zacht
deinend schip aan het meten is. Nu er veel
minder regulier werk (Civiel, Infra) voor ons
geodeten is, zullen we ons op heel andere
disciplines moeten richten. De kennis heb
ben we, de techniek is er, de markt zal er zijn.
Dus moeten we ons ook daar laten gelden!
Het is voor Cornelis soms lastig om het
statief met daarop de scanner op te stellen,
elk van de 3 poten moet een plekje krijgen.
We laten hem achter om zijn werk te doen,
in de kleine ruimtes en paden loopje elkaar
alleen maar in de weg. Hij zet de scanner aan
waarna de C10 z'n rondjes draait zoals Sven
Kramer in topvorm dat ook doet. Even later
stappen Cor Eckhardt en ik in de auto en
draaien deze richting Vlissingen met de
wetenschap dat ons vakgebied toch wel
heel breed geworden is. Vandaag weer heel
wat gezien.
Een kleine drie weken later bel ik nog even
met Cornelis Kolbeek. Hij is druk bezig met
de verwerking van de 90 Gb meetdata die uit
de 53 scanopstellingen zijn gekomen.
Benieuwd hoe het er straks gaat uitzien
daar in Breskens. De kotter 6 meter hoog
bovenop het museumgebouw. Weer leuke
uitdagingen voor de vakbroeders, wordt dus
vervolgd!
http://www.passe-partout.nl/
De UK 88 Wilma in actie op zee:
http://www.youtube.comwatch?v=niHC6WDycYc
Het Museum in Breskens:
http://www.museumbreskens.nl/
Geo-lnfo 2013-3 27
