Fit for
Purpose
Column
2014-6 I Geo-Info
Het onderwerp voor een column is natuurlijk altijd
vrij, als het maar relevant is voor onze sector. Toch was het
verzoek van de redactie deze keer duidelijk: "We willen je er
aan herinneren dat je column voor het themanummer over
duurzaamheid en leefbaarheid voor die en die datum ver
wacht wordt". Een prachtig onderwerp waar ik blij van wordt.
Daarom geen recalcitrant gedrag maar gewoon voldoen
aan het verzoek. Ik ga u daarvoor met mijn eigen werk lastig
vallen. Niet omdat ik dat bedacht heb, maar omdat het mij
dus gevraagd is. Ik kan niet anders.
Ik ben nu vier jaar hoofd van Kadaster International.
Met een gemotiveerd en enthousiast team reizen we
de wereld rond om kennis en kunde van het Kadaster te
delen met collega's en partners buiten onze landsgrenzen.
Het uiteindelijke doel daarvan is om bij te dragen aan een
duurzamere en leefbaardere wereld. Voila, het thema van dit
nummer. Ik zal het u uitleggen en neem u mee de landsgren
zen over.
Duurzaamheid en leefbaarheid gaan over ontwikkeling
waarbij de balans tussen people, profit en planet in de gaten
gehouden wordt. De millenium development goals van de VN
waren op dit principe gestoeld, en ook de post 2015 agenda
van de VN bouwt hierop verder. Geo-informatie is hierin een
belangrijke factor. Met de opkomst van UN GGIM United
Nations Global Geospatial Information Management) krijgt dit
nu overigens ook handen en voeten binnen de VN.
Kadasters, of landregistraties, zijn een essentieel onder
deel van deze geo-informatie. Wist u dat voor een geschatte
70% van de wereldbevolking er geen relatie tussen land
en mens is vastgelegd? De impact hiervan op leefbaarheid
en duurzaamheid is immens. Want als je eigendoms- of
gebruiksrechten van land niet zijn vastgelegd, hoe kun je
dan duurzaam investeren of ondernemen? En waarom zou
je zorg dragen voor een stuk land? De Peruaanse econoom
Hernando de Soto zei hierover ter vergelijking: "Er heeft nog
nooit iemand een gehuurde auto gewassen ingeleverd'!
U heeft het geluk in een land te leven waar die relatie
wel - landsdekkend - is vastgelegd, met een behoorlijk hoge
nauwkeurigheid en met groot gevoel van rechtszekerheid.
Maar als je probeert uit te rekenen hoeveel tijd we met de
huidige capaciteit en wereldbevolking nog nodig heb
ben om de rest van de wereld op vergelijkbare manier te
kadastreren, komen onze schattingen uit op 600 tot 1200 jaar.
Dat is op zich goed nieuws voor landmeters (de werkvoor-
raad is haast oneindig) maar natuurlijk onacceptabel als het
om duurzame ontwikkeling en leefbaarheid gaat.
Gelukkig is er beweging in het werkveld. Techniek en
capaciteit ontwikkelen zich snel, en het besef dat het anders
moet, groeit. De International Federation of Surveyors (FIG;
het wereldwijde GIN, zeg maar) en daaronder de Wereld
bank hebben begin dit jaar de notitie "Fit for Purpose Land
Administration" gepubliceerd. Met de beschreven methode
kan in landen of gebieden waar nog geen landregistraties
zijn (die 70% waar ik het over had) veel sneller en goedkoper
een eenvoudig begin gemaakt worden met landregistratie.
Afhankelijk van het doel dat je wilt bereiken, kan worden
bepaald met welke technieken, gegevens, materialen en
nauwkeurigheden een registratie kan worden ingericht. Ook
de inwinning van de gegevens is afhankelijk van het doel. Of
er een touw, satellietbeeld of Total Station wordt gebruikt, is
afhankelijk van het doel. Zelfs het gebruik van crowd sourced
data kan een goed alternatief zijn.
Een eenvoudig kadaster als basis voor belastingheffing in
bijvoorbeeld Guinee Bissau, vraagt nu eenmaal niet de zelfde
investering als een modern kadaster zoals in Nederland.
Misschien dat een eenvoudig puntkadaster gebaseerd op
Google Maps al een hele goede eerste stap is. Dat wil niet
zeggen dat zo'n systeem zich niet verder kan ontwikkelen
tot een meer geavanceerde aanpak. Maar het is beter zo'n
systeem eerst eenvoudig te beginnen en stapsgewijs verder
te ontwikkelen. Het is dan natuurlijk wel verstandig om vanaf
het begin met een goede informatiestandaard te werken.
En die is er gelukkig in de vorm van het Land Administration
Domain Model (LADM, ISO 19152).
Door op deze manier te werk te gaan, geloof ik dat we
binnen één generatie een belangrijk deel van onze wereld
van een landregistratie kunnen voorzien. Het is natuurlijk niet
zo dat als er een landregistratie is, overheden meteen trans
parant zijn, dat Spatial Data Infrastructures (SDI's) werken en
burgers en professionals snappen hoe ze dit in moeten zetten
voor duurzaamheid en leefbaarheid. Het is alleen wel zeker,
dat als die landregistratie er niet is, dit een stuk lastiger zal
worden. Dus op naar een landregistratie voor de hele wereld!
Maar dan wel Fit for Purpose.
Kees de Zeeuw
Director Kadaster International
keeszeeuw@kadaster.nl
