CLGE General Assembly Reykjavik
Verslag
Vroeger keek ik met ontzag naar bijeenkomsten van internationale raden onder leiding van Oe Thanth of Henry
Kissinger. Oude mannen, toen. Betekenisvol als ze waren om wereldvrede te bewaken of aanstormend noodlot
af te wenden. Altijd in een politieke context. Langgerekte, of soms juist ronde, tafels met vlaggetjes. Niet zelden
was Reykjavik - als veraf gelegen van de bewoonde wereld en verondersteld neutraal - gekozen als decor om
ingewikkelde politieke vraagstukken op te lossen of om deze door te schuiven naar een ander bord. Zoals in 1972,
Spasski-Fischer, de koude oorlog in een verwarmde sporthal. IJsland was deze keer het decor van de gezamenlijke
vergadering van Europese vertegenwoordigers van het CLGE (Comité de Liaison des Géomètres Européens).
Aan mij de beurt om hierbij vanuit GIN aanwezig te zijn. Het zou me toch niet weer overkomen, zoals ooit op
Aruba, dat ik bij vertrek van de douane te horen kreeg: 'Maar meneer, u bent hier maar een paar dagen geweest:
dit eiland moet u zien en ze moeten u gezien hebben!'. IJsland: een mooi eiland volgens de reisgids, met vulkaan
Baröarbunga op het punt van eruptie: het borrelt ondergronds.
Geo-Info I 2014-6
De GA bijeen.
nig gezien. Dat was ook niet het doel van deze
missie achter Gate F op Schiphol. Wat dan
wel? De laatste paar jaren is een Nederlandse
delegatie vanuit het geo-werkveld op pad
geweest om CLGE-bijeenkomsten te bezoeken
en hiervan verslag te doen. En verbindingen te
maken met internationale evenknieën. Vanuit
GIN en GeoBusiness Nederland, was het idee.
De verslagen hebt u kunnen lezen in vorige
edities van Geo-Info. Maar wat hebben we
daar te zoeken, behalve de geur opsnuiven
en erbij zijn? Welke missie hebben we? Welke
verbindingen zouden we kunnen maken die
interessant genoeg zijn voor onze vereniging
GIN? Met die vragen was ik toeschouwer en
De locatie voor deze CLGE-bijeenkomst had
niet beter gekozen kunnen worden: er zat 'iets'
onder de grond. Wanneer je van de gebaande
paden gaat, wordt het warm onder je voeten.
Niet oppervlakkig
En weer overkwam het me: in de ruim 48 uur
dat ik op IJsland was, heb ik 75% van de tijd in
een daglichtvrije conferentieruimte in Reyk
javik doorgebracht. Van het eiland zelf (dat
inwoners liever 'Vuureiland' noemen, omdat
ze er met hun energievoorziening uit geisers
warmpjes bijzitten: als het te warm wordt in
huis zetten ze niet de thermostaat een graadje
lager, maar de ramen open) heb ik bijster wei
deelnemer aan de laatste editie van de geza
menlijke vergadering van het CLGE.
Net boven de oppervlakte
Als delegatie vanuit Nederland ben je onder
deel van een internationale machinerie. CLGE
is een instituut dat alweer een flink aantal jaren
meedraait. Misschien is dat wel de reden dat
die machinerie zo onderhand eens van wat
smeermiddelen moet worden voorzien. Ik ben
maar eens begonnen met een analyse van de
samenstelling van de groep. Wie zijn er en wie
of wat vertegenwoordigen zij? Bezien vanuit
een van de doelen van CLGE: uitwisseling van
kennis en ervaring tussen professionals over
