dagen Moskou in de nazomer.
2015-6 I Geo-Info
Roelof Keppel
43
het verleden, vergezeld van afbeeldingen van
belangrijke onderscheidingen en diploma's,
die de sheets in cyrillisch schrift verluchtigden.
Alvorens in nog een paar resterende sheets
de actualiteit inhoudelijk te willen toelichten.
De presentaties vanuit de andere aanwezige
Oost-Europese landen waren op dezelfde leest
geschoeid. Hamvraag bij dit alles is: wat gebeurt
er nu in het CLGE, op welke ontwikkelingen
willen we anticiperen en welke actielijnen zetten
we daarvoor uit? En wordt het nog eens wat in
Europees verband? De eerlijkheid gebiedt te
zeggen dat er tussen de deelnemende leden
vooral een cultuur heerst van low-level uitwis
seling van informatie. Buiten het formele circuit
om. Dat is mooi. Dat geeft ook hoop naar de
toekomst. Met die intentie zaten we allemaal
achter onze conferentietafeltjes. Mijn stellige
overtuiging is dat het volplempen van de
CLGE-agenda met goedbedoelde bijdragen
van het Russische Kadaster, het agenderen van
een nieuw bouwmeetsysteem dat Europees
toegepast zou kunnen worden of het najagen
van Blue-Parking idealen ons niet verderop zal
brengen; de samenleving niet en het CLGE zelf
niet. In het beste geval zijn dat hamerstukken.
Dat aankaarten, uitdragen en motiveren van
de noodzaak tot het doorvoeren van verande
ringen valt in de staande cultuur niet mee. Er
is sprake van een zekere zelfgenoegzaamheid.
Dat zie je ook aan het grote aantal vicepresi-
denten. Mensen die belangrijk denken te zijn
geworden in een volstrekt tandeloze organisatie.
Hoe dan wel?
Hoe het verder moet met het CLGE, daar ben
ik nog niet achter. Één ding weet ik inmid
dels zeker: het aanpassen van een club, die
zichtbaar bestaat uit een aantal door henzelf
belangrijke geachte bestuursfuncties, kan van
uit het systeemdenken alleen van binnenuit
plaatsvinden. Dat moet vanuit een coöpera
tieve opstelling. Elke aantijging tegen de hui
dige constellatie kan als bedreigend worden
ervaren. U voelt hem aankomen: we zullen een
Nederlands delegatielid moeten voordragen
als (mede-)bestuurslid. Dat zijn we met onze
kritische houding verplicht. Het is te makkelijk
alleen maar kritiek te hebben zonder te werken
aan verbetering. Het zal een lastig proces
worden, maar ik troost me met de gedachte
dat er nog heel veel gebracht kan worden naar
onze collega's in het buitenland. Met name in
die landen waarde begrippen 'democratie'
en 'zelfsturing' nog nieuw ruiken. We hebben
hier heel wat afgepolderd de laatste decennia.
De lessen die we daarmee vallend en opstaand
geleerd hebben kunnen we deels - uiteraard
op verzoek en voor zover van toepassing -
uitrollen in andere regio's. Ook daar waar geen
polders zijn. Als er maar bewustzijn is dat
samenwerken vanuit een platform als het CLGE
gericht is op een betere wereld. Met de recent
gedane uitspraken van 'onze' Euro-prins Frans
Timmermans over Europese perspectieven in
samenhang heb ik er toch ook wel een hard
hoofd in. Het zijn moeilijke tijden voor de zo
vanzelfsprekende Europese samenwerking.
Het CLGE vormt daarin geen uitzondering.
Moskou
De entourage en locatie van de conferentie was
uitstekend te noemen. De Russen vormen een
gastvrij volkje en laten je graag meegenieten
van de economische veranderingen die zij de
afgelopen 35 jaar hebben doorgemaakt. Opval
lend is de puissante rijkdom in het centrum van
Kremlin Inside.
Moskou. Er is in de laatste jaren een enorme
verandering in het straatbeeld te zien geweest.
Een groot deel van de door eigen auto-industrie
gemaakte voertuigen zal op het autokerkhof
beland of verbannen zijn naar oostelijker delen
van het rijk der oligarchen. Veel PC Hooftstraat-
tractors met daarin het meest vermogende
deel van de Moskouse bevolking rolt af en aan
over de brede boulevards, die overigens nog
stammen uit de tijd van de laatste tsaar, toen
men het ook al breed liet hangen. Dit 'oude
geld' is zichtbaar in de rijke materiaalkeuze van
de gebouwen binnen het ommuurde deel van
het Kremlin.
Net buiten deze muur - op de Bolshoj-brug
over de Moskwa - is een ander accent van dat
zelfde sprookje zichtbaar. Een enorme bloemen
zee markeert nog dagelijks de noordwestelijke
kant van deze brug, waar in februari de in de
ogen van het huidige regime politieke dissident
Nemtsov in koelen bloede werd neergeschoten.
Moskou is een gastvrije stad voor hen die gelijk
gestemd zijn of dat willen worden. Allen zijn
gelijk, sommigen zijn meer gelijk dan anderen.
NL gedelegeerde Wim Boschman met zijn deel van
de taart.
