CLGE-General Assemblee Tirana,
Verslag
Slli *mm cjiwiw
k v/
'Wat langzaam groeit, blijft langer'
Het was weer even een ommetje
via Wenen, dat qua vliegverkeer
fungeert als hub voor vele Europese
vluchten naar het zuidwestelijke
deel van ons continent. Waar de
Nederlandse delegatie eerder te
gast was in andere uithoeken van
Europa (Malaga, IJsland, Cyprus,
Moskou) was het nu de beurt aan
gastland Albanië om de verzamelde
geodeten van Europa te mogen
ontvangen.
34
Geo-Info I 2016-3
Vooropgesteld dat het goed is om telkens een
keer op bezoek te gaan bij een van de bij CLGE
aangesloten landen, moet het van m'n hart dat
de keuze voor Tirana wel een heel bijzondere
is. Soms vraag je je af waarom een land met
zo'n deplorabele infrastructuur en instabiele
politieke structuur überhaupt kandidaat lidmaat
schap heeft aangevraagd om deel uit te gaan
maken van de Europese eenheid. Het Europese
land met de laagste economische activiteit
en de daarvan afhankelijke en in straatleven
zichtbare levensstandaard. Omgekeerd kun je
vaststellen dat de keuze daarvoor ook wel weer
logisch is vanuit de ontstane achterstand die
decennialang is gevoed door te wedden op
verkeerde paarden. Vooral tijdens de tirannieke
en monopolistische regeerperiode van dictator
Enver Hoxha. Hij was secretaris van de Albanese
PvdA en regeringsleider van 1944 tot zijn dood
in 1985. Tijdens die periode ging hij verschillende
vrijages aan met verschillende communistische
ideologieën. Gedurende zijn regeerperiode
heerste hij met ijzeren knoet over een sterk
onderdrukt volk en is het land van een slagregen
in een gestage drup beland. Langzaamaan
opkrabbelend naar een niveau waarop men
weer wil meedoen met de rest.
Vanaf het vliegveld rijden we in een nauwelijks
voor die taak berekende taxi naar hoofdstad
Tirana. Schokbrekers moeten hier wat strakker
afgestemd worden. Onderweg de bordkarton
nen revolutiebouw passerend, evenals een
aantal afgedankte, desolate, naast het vliegveld
CLGE General Assembly "Marine Cadastre" Seminar, 17-19 March 2016, Tirana, Albania.
geparkeerde Sukhoj-11 gevechtsvliegtuigen.
Vergane glorie die nooit zo mocht heten.
Albanië is verder voor de westerse passant een
gastvrij land te noemen. Die geldt niet voor
de eigen bevolking: opmerkelijk is wel dat het
merendeel van de geregistreerde vluchtelingen
in Nederland de Albanese nationaliteit heeft.
Er zijn dus grenzen aan plaatselijke gastvrijheid,
of de economische motieven om elders heil te
zoeken zijn sterker dan Blut und Boden. Tijdens
een bustour werd door de gastheer gesteld:
De enige economie die Albanië gaande houdt,
is het onnoemelijk aantal autowasstraten (Lavaz).
Om de 500 meter staat er een langs de weg,
ogenschijnlijk druk bezet met het wassen van
een overjarige Merc. Men is trots op gemotori
seerd vervoer. Dertig jaar geleden hadden alleen
de partijchefs voertuigen om in de weekends
de datsja's te bezoeken. Nu heeft bijna iedereen
een auto. Een echte. En die moet gepoetst.
Een nog zoekende economie. Dat betekent
dat er weinig te doen valt op het gebied van
geodesie, landmeten, uitzetten, grondregistratie
en alles wat hier in ons land schijnbaar heel
gewoon is. Waarom dan toch dit beeldbeves-
tigende sfeerbeeld? Ik had het ook kunnen
overslaan.
Ik denk dat het belangrijk is dat wij ons, in het
knusse, aangeharkte landje, realiseren dat we ons
op een scharnierpunt in de tijd bevinden: het
is tijd om onze verworvenheden te delen met
landen als Albanië. Je merkt - ook nu weer, en
geheel buiten de reguliere speeltijd tijdens het
afwikkelen van de CLGE-agenda - dat er enorme
drukverschillen zijn tussen de deelnemende
landen. Op economisch vlak, maar zeker ook in
de sociale en politieke dimensie. Opvallend was
een gesprek met een aantal voormalige USSR-
inwoners. Zonder ooit verhuisd te zijn wonen ze
nu in de Baltische staten. Hoewel betrokken bij
