Tracking 'n
Tracing
THEMA
Column
2017-4 I Geo-Info
Met 100.000 bezoekers in het vooruitzicht wordt het tijd
om alle bezoekers die op het fort komen continu te tracken en
tracen. Het is natuurlijk leuk om te zien hoe kinderen veel meer
meters afleggen dan hun ouders. Heatmaps kunnen perfect
laten zien wat de piekplekken zijn en welke 'olifantenpaadjes'
vaak gebruikt worden. Zo'n Tracking 'n Tracing-spel kan tevens
gebruikt worden om bezoekers met elkaar te verbinden,
omdat ze samen een epidemie moeten voorkomen. Als één
bezoeker spontaan virtueel ziek wordt, moeten de mensen
gaan samenwerken. Deze zieke persoon moet op tijd in quaran
taine worden geplaatst en er moeten extra vaccins worden
geproduceerd. Wordt er niet tijdig en adequaat samengewerkt
dan dreigt de epidemie zich razendsnel te verspreiden en zal de
fortbevolking virtueel uitsterven
De uitdaging bij de realisatie van dit Tracking 'n Tracing-spel
is dat mensen op het fort hun locatie zowel buiten als binnen
redelijk precies moeten weten. Lastig hierbij is dat de muren
van de kazerne bijzonder dik zijn. Met studenten Geomatics
van de TU Delft hebben we reeds lopen stoeien met dit
probleem. Je zou buiten kunnen tracken met GPS en binnen
met bluetooth of wifi. Voor binnen is dit best een dure grap
op zo'n fort, want je hebt per ruimte maar liefst drie beacons
of wifi-hotspots nodig. Het signaal is namelijk puur per ruimte
bruikbaar, omdat het niet door de muren heen gaat.
Nu kwam ik op het navigatiecongres in Zwitserland, afge
lopen mei, een voor mij nieuwe toepassing tegen, ontwikkeld
door Waze. Zij zorgen ervoor dat het GPS-signaal via bluetooth
kan worden doorvertaald naar smartphones die zich onder de
grond bevinden. Dit is een ideale toepassing voor navigatiesys
temen die ook in tunnels aan de reiziger willen doorgeven ofje
rechts- of linksaf moet. Ook voor metro's biedt dit een oplossing
en zorgt het ervoor dat reizigers continu weten waar ze zich
onder de grond bevinden. De kosten zijn zeer aanvaardbaar
met 650,- per strekkende kilometer tunnel.
Gil Disatnik, een systeemontwikkelaar bij Waze, bedacht dit
concept nadat zijn navigatie uitviel in een tunnel in Boston met
als gevolg dat hij verkeerd reed. Momenteel is Waze bezig om
de eigenaren van tunnels over te halen om de beacons aan te
schaflén en te installeren, waardoor het navigeren in de tunnels
makkelijker moet gaan. Het signaal van de beacons is niet gede
codeerd, zodat alle navigatiesystemen hier gebruik van kunnen
maken. Dat is heel veilig en fijn, maar voor sommigen voelt het
misschien ook alsof Big Brother nu niet alleen boven de grond,
maar ook onder de grond alles in de gaten gaat houden...
Tja, Big Brother of niet, het is een feit dat er steeds meer
Tracking 'n Tracing plaatsvindt via GPS, videobeelden, satel-
lietbeelden of drone-opnamen. Sommige verhalen zijn zo
bijzonder dat er zelfs een film van gemaakt wordt. De film Lion
gaat over een klein jongetje dat in India samen met zijn broer
op stap was. Hij raakte zijn grote broer kwijt, belandde in een
trein en na een lange reis werd hij wakker in de metropool
Calcutta. Helaas was hij niet voorzien van een GPS-tracker en zo
jong als hij was, kon hij niet vertellen waar hij vandaan kwam.
Na een tijdje als zwerfkind overleefd te hebben in de grote stad,
werd hij geadopteerd door Australische ouders. Daar kreeg hij
een nieuwe familie met nieuwe vrienden en genoot hij van een
goede opleiding. Hoewel het hem voor de wind ging, begon
zijn verleden steeds meer aan hem te knagen. Hij wilde weten
waar hij vandaan kwam en hij wilde zijn moeder en broer weer
terug zien. Hij hing een kaart van India in zijn kamer op met
daarop grote cirkels vanuit Calcutta die de reisafstanden aanga
ven. Hij schatte in hoe lang hij in de trein had gezeten en hoe
veel kilometer zijn ouderlijk huis van Calcutta verwijderd moest
zijn. Vervolgens ging hij alle treinstations op deze cirkel bekijken
via Google Earth. Hij zocht naar een watertoren en naar een
steengroeve. Er waren echter zoveel treinstations in India in
de bandbreedte waarbinnen hij zocht dat het onbegonnen
werk leek. Gedurende een jaar plaatste hij vele pushpins op de
locaties van de treinstations die niet aan de criteria voldeden.
Na een jaar zoeken wilde hij de moed opgeven, totdat hij per
stom toeval zich ineens virtueel boven de steengroeve bevond.
Hij kon op basis van Google Earth de route terug vinden van de
steengroeve naar het treinstation, de watertoren, naar het dorp
en door de smalle straatjes naar zijn huis. Tijdens de virtuele tour
via Google Earth kwamen vele herinneringen weer naar boven
die al die tijd verborgen waren geweest. Nog mooier, dankzij de
satellietbeelden had hij zijn moeder op weten te sporen. Zij was
nooit uit het dorp verhuisd in de hoop dat haar zoon haar ooit
weer terug zou vinden
Het is een mooi verhaal, waarbij satellietbeelden niet
als Big Brother worden gezien, maar als hulpmiddel bij het
vinden van geluk...!
Willemijn Simon van Leeuwen
Oprichter van GeoFort
info@geofort.nl
