oep
2018-5 I Geo-Info
37
KHiiKft#" ÖVMWtofk diÓu*r tort Lil. vw ton
•MhHMT 0#touwd w OOI**"*
Ufc«fl SS^Muw HvMde 3c KirluffHCduNii Kftdtai
rjien giadHSvi aw-de coifeei|fce on <de vmMjhi rjde.
wUmtn mxttSJ «tnjchu vin d*ve^m'dji migwi.
inSfWfc Ito Wil tf« Amtf* fln «ft itofm il|nicd« ft
zeeifiitn venehtovd'wifTfi wtfr wm m d* rotfcw:-
tofMiMw fadwowtWdtwh wffHrtipto
•h 6e*rtüfleu« 6rid*fl a* M4h*r*1 Mfi de Slrid* til d*
BlrVWWim* alnJa &eS"jrl AiA de ■wflfcirri «Manif
-iiyeweae LfiM nv lm«l* ttrfc gftcwd A fiMW
Aril (jl .■jrciPfTum gixw gcftiag ondK h-r: t^iendn*
fie"-**"] "-IU a» wr l'>A-ffuin wW uHfli«n
wpftfc kwrieffiwie dw t^etondi w Ha*-
lirfsliul helkiïIdi dm WC l^jmiieo m em lemdc
Mnri It! sidm iKrdriiimW !i*W SJ udMrnri
m 0# btotoStti tn Uidt-M»v#iT*SBn^ ittnrfcittie-
nwnfn ppttttn ipf W V-Vi Ptefniw? kun isaan, Pt
UM^I^.IWMin#StW4r4lM«nj«OOWK
■^9«9<fi iyii «#n wdwo^ilW*^
NidMitdrmuFdiMAdriri Lj^unilMfltoe# iSptiikto
Injcii dc SuvijULieii relit decree* mifMd 3ba> ad
rmmlm de wifceT^evikari wdei innnrwl D» lied
VHH0 twftci lupri# 4d d"? toït urjK$«w4 -flJSil LlM
IfHf «HI KhrföfTl IttlhPffcldtWrtttf IMdVTi«? e*n«l
i^.ow^ en «isttn i6ia«n
arigtsW J* 16 m««w wetijHl|t* ikdliift de l*riie-iiiB
3»!KM**gttik4. tfficpcfl urt dfl üttfle-
lltf Main Under er, «kwo iW«i mp tinea Mfhfdp
nm*i (V Ptt! Vwsaf i#aevïiijdf rte urt»9>vi rtr mei
v-u-öt >jf ¥ztatngcttM. Amroiifcim pw-it# i|ltn df
Gouda* EamtkH «x rttwmtfl <St EK->»i« rod «wdfe
tofwb--« «n »m vai 'lv hHan^niS- Madi'i rtde wnU
Km de i.r" cvuw ilignÉ da acananM. ncnlr wW
(SlWinttHnHi t«Jfnww.»JN AirWJtftfiindt fTött
ir+ -si-1 hlfdtfttNj. iWff N*tfto#d
Jw# inofnittto^* öfvwttt(H#iflf«ri i» w-*i dtwitoM-
Ankert h«W4i Ui jft^iww de nii«Mi elnKluu 4a
WWtfiaiui'rtai n IlmfI leafcfi frqed bewrd^Kieeeij
amdon in tdntatiiTii vötvt-rlarjm [firti cnc^
iff giKhiwim 0m MfflfffMf B(*! |e%t»*^«ïC«>ttf»n
Uil lil.
Ui
tegronden springen ze goed in het oog, juist
omdat de rest met rustige egaal gekleurde
vlakken is getekend. Bij sommige onderwer
pen zijn de vlakken gevuld met een patroon
van schematische puntsymbooltjes, zoals een
reeks kruisen op een kerkhof, boomprofieltjes
voor het bos en schrapjes voor een wijngaard.
Heel modern allemaal.
Jan-Willem van Aalst
(Imergis.nl en Opentopo.nl, info@imergis.nl)
Men kan zich indenken dat toen Jacob van
Deventer aan een nieuwe stadskaart begon,
hij zich een vogel waande en zich voorstelde
hoe de stad er vanaf grote hoogte uit zou zien.
Dat beeld had hij vervolgens vastgelegd in
prachtige, gedekte natuurlijke kleurtinten, aan
gevuld met speciale thematische symbolen
voor bepaalde relevante plekken, zoals dijken,
bruggen, kerken en kastelen. Zijn kaarten com
bineren praktisch nut met een mooie visuele
ervaring waar je oneindig van kunt genieten.
Het is duidelijk het werk van een gepas
sioneerd man, die in zijn kartografie zowel
wiskundige nauwkeurigheid als artistieke
beeldvorming meesterlijk wist te combineren.
Dit boek is wat dat betreft illustratief voor het
dilemma waar de 2ie-eeuwse geo-wereld nog
steeds mee kampt: het gat tussen enerzijds
de ICT-pioniers die de kaartwereld digitaal
hebben gemaakt en anderzijds de meer
artistieke cartografen die dat maar moeilijk
kunnen bijbenen. Breng de menselijke maat
terug in de kaart; maak weer kaarten waar
je ademloos van wordt! Het wordt hoog tijd
dat de opleidingen Geo Media deze bèta
en gamma-kwaliteiten weer veel meer gaan
samenbrengen, zodat we weer kaarten krijgen
die niet alleen functioneel zijn, maar ook
gewoon mooi zijn om naar te kijken.
Winifred Broeder
(Landkaartje.nl, winifredbroeder@gmail.com)
Aanvankelijk vond ik het moeilijk om de
moderne kartografie te verbinden met de
historische. Natuurlijk, oude kaarten kun
nen prachtig zijn, en een nuttige bron voor
het maken van historische kaarten. Maar los
daarvan had ik er niet zo erg veel mee. Te veel
frutsels. Dat veranderde toen ik in 2009 mee
werkte aan de reconstructie en markering van
de Brandgrens in Rotterdam, toen ik de brand-
grens in oude kaarten probeerde in te passen
om te kijken of dat inzichtelijk maakte hoeveel
historie de stad had verloren. Het dwong me
om de kaart te gebruiken en de illustratieve
elementen te negeren. Bij sommige kaarten,
die van Haestens uit 1599 bijvoorbeeld, lukte
het niet om de brandgrens in te passen.
Die waren zo vertekend dat georefereren
niet mogelijk was. De plattegrond van Van
Deventer was de oudste kaart in die serie.
Rotterdam, nog in de vorm van een schoen,
bleek wonderbaarlijk goed te georefereren.
Op de spread van Amsterdam zie je dat ook,
dat de kaart gemakkelijk te vergelijken is met
de luchtfoto er onder. En de frutsels bleken
zeer functioneel. Zo functioneel zelfs dat de
schrijvers van de stedenatlas een legenda
konden reconstrueren van de iconen en het
kleurgebruik uit de oude kaarten
Bronnen
[1] Inkijkpagina's van de Stedenatlas: bit.ly/2OPwprh
[2] De atlas opYouTube: www.youtube .com/watch?v=2UoMBbACfUY
[3] De kaarten uit deel 2 en 3 (deel 1 is verloren gegaan) van de origi
nele atlasvolumes: Bibliotheca Nacional de Espana, bit.ly/2zsLFVE
