L
U
X
LJ-
■U
Q
f
37
t-
2019-4 I Geo-Info
wen en deze gemiddelde hoogtes en afstan
den worden gebruikt om het wegtype te
bepalen. Om te zorgen dat kleine gebouwen
minder zwaar meetellen dan grote gebouwen
krijgt ieder gebouw ook een gewicht mee bij
het berekenen van de gemiddelden. Deze
gewichten worden bepaald op basis van het
aantal Voronoi-cellen dat per gebouw grenst
aan het wegsegment en worden genormali
seerd op basis van het totaal aantal Voronoi-
cellen met gebouwen welke grenzen aan het
specifieke wegsegment.
Double-sided ray casting-methode
De double-sided ray casting-methode berekent
voor ieder eerstelijnsgebouw de kortste afstand
naar het wegsegment en plaatst hier een punt
op het wegsegment (figuur 4b). De lijn van het
gebouw naar dit punt wordt doorgetrokken tot
61 meter aan de andere kant van de weg (de
maximale afstand van een gebouw om deze
nog mee te nemen volgens SRM1). Als de lijn daar
nog een gebouw raakt, wordt ook de hoogte en
afstand tot de weg van dit gebouw meegeno
men in de berekening om het wegtype te bepa-
1
len op het punt dat op de weg ligt. Het resultaat
is een set datapunten op het wegsegment
waarvan het aantal correspondeert met het
aantal gebouwen aan beide zijden. Deze weg
types worden geaggregeerd tot een representa
tief wegtype voor het betreffende wegsegment.
Hiervoor wordt het dominante wegtype gekozen.
In geval van gelijke frequentie van twee wegty-
pen wordt het eerst geïdentificeerde wegtype
dat het vaakst voorkomt gekozen.
Doordat deze methode wordt herhaald aan
beide zijden kan het zijn dat gebouwen die
relatief lang zijn ten opzichte van de andere
gebouwen vaker worden meegenomen.
Maar dit kan een voordeel zijn omdat hiermee
grotere gebouwen zwaarder meetellen.
Indien er relatief weinig gebouwen grenzen
aan het wegsegment kan dit overigens een ver
keerd wegtype opleveren, omdat er berekend
wordt vanaf aanwezige bebouwing en open
ruimte wordt genegeerd, zie figuur 4c. Dit geldt
overigens ook voor de eerste methode.
Een toekomstige, verbeterde versie zal
daarom idealiter ook rekening houden met de
relatieve, op de wegas geprojecteerde, lengte
van de gevels ten opzichte van de lengte van
het wegsegment. Het bepalen van de lengte
van de gevel die aan het wegsegment grenst
is een complex probleem en daarom niet
opgelost binnen deze versie.
Resultaten
Om bovenstaande methodes te verifiëren
vergelijken we de resulterende wegtypes met
de wegtype-gegevens zoals beschikbaar via
de NSL-site die handmatig zijn vastgesteld.
Deze vergelijking geeft een beeld van de
kwaliteit van onze methodes. Maar het is
ook goed om te beseffen dat de handmatig
bepaalde wegtypen inconsistenties kunnen
bevatten door verschillen in interpretatie tus-
1
1 P 1
1 1 lil
Figuur 4c - Niet-correcte classificatie van weg omdat
alleen het wegtype op de locatie van gebouwen
wordt bepaald.
Mfllhoda 2 - Gewogen Gemiddelde
E«i «(.HrtiAWng
C*en iMilHlrvL^xrtKiuwwiij
fiurtr
iMiinrcl lot da wpg
Furk< pnrnjni'Ki «in i.ta «g
Figuur 4a - Gewogen gemiddelde methode waarbij de gemiddelde hoogte en gemiddelde afs tand tot de weg
voor alle gebouwen aan beide zijden worden bepaald.
- - 4 - - - - - -
Mclnede 4 - D&ublc-Sidêd Ray Cs&LIrlö
Figuur 4b - Double-sided ray casting-methode waarbij voor ieder gebouw aan beide zijden het corresponde
rende gebouw aan de andere kant wordt gezocht en het wegtype wordt bepaald op het bijbehorende punt
op het wegsegment.
Erwrtifuibfltwtwno
ÖtHtar
Wbg
Viftangdt ran dn Ifn
