Landadministratie-expertise. Pass
Voorbeelden uit Nepal, Indonesië en Mozambique
In veel landen is minder dan
30% van de landrechten
formeel vastgelegd. Dat zorgt
voor onenigheid over rechten
op grond, ongecontroleerde
gebiedsontwikkeling en minder
productief grondgebruik. Het kan
zelfs leiden tot een tekort aan
overheidsinvesteringen in grond
en infrastructuur. In een eerder
artikel (Geo-info, januari 2018)
lieten we zien hoe het Kadaster zijn
kennis over landregistratie deelt
met andere landen en daarbij een
specifieke methode toepast:
Fit-For-Purpose Land Administration
(FFPLA). Passend-Bij-Het-Doel.
Vraagstukken rond land
cruciaal voor behalen Sus-
tainable Development Goals
42 Geo-Info 2020-2
Door Eva-Maria Ungeren Rohan Bennett
Snellere en goedkopere technieken, toegesneden
op de lokale behoeften en capaciteit, in tegen
stelling tot een generieke Standaardmethode.
Indit artikel laten we zien hoe FFPLA internatio
naal steeds meer wordt omarmd. Met voorbeel
den uit Nepal, Indonesië en Mozambique.
De Fit-For-Purpose aanpak
voor landadministratie
Kadastrale kartering en landregistratie
gebeuren vaak via trageen dure methoden,
die afhankelijk zijn van enkele vaardige en
gecertificeerde professionals. In 2015 ont
wikkelden FIG (internationale federatie van
landmeters), de Wereldbank en het Kadaster
een alternatieve methode. Bedoeld om
rechtszekerheid te realiseren binnen relatief
korte tijd, tegen relatief lage kosten. Hierbij
worden vaak juist lokale experts betrokken, die
de gemeenschap trainen en burgerparticipa-
tiemogelijk maken. Ook worden samenwerkin
gen opgezet tussen overheid, bedrijfsleven én
wetenschap. Déze aanpak is nu breed erkend
binnen de mondiale landadministratie-kringen.
Ook wordt FFPLA genoemd in het concept
Framework for Effective Land Administration
(FELA) Van de UN Committee of Experts on Global
Geospatial Information Management (UNGGIM)..
Nepal: testen van technieken om
informele landrechten vast te leggen
Het landadministratie-systeem van Nepal
registreert uitsluitend formele landrechten
in het nationale kadaster. Veelal op papier,
niet digitaal. Buiten dit system bestaan ook
informele landrechten, vaak op grond bestemd
voor akkerbouw en bewoning. Het gaat hierbij
om ongeveer 10 miljoen percelen. Een groot
gedeelte van de Nepalese bevolking heeft dus
geen eigendomsbewijs en leeft nagenoeg
Landrechten vaststellen, grondge
bruikers erkennen en zorgen voor
duurzame gebiedsontwikkeling; ze
worden gezien als onmisbaar voor maar
liefst 70% van alle SDG-graadmeters.
Zonder ondersteunende en inclusieve
landadministratie-systemen kunnen de
SDG's niet behaald worden.
zonder rechtszekerheid. Hierdoor zijn mensen
terughoudend om op hun grond te (her)
bouwen ofte investeren. Ze hebben niet alleen
minder toegang tot basisvoorzieningen, maar
ook tot regelingen voor compensatie en over-
heidsgiften, vooral na natuurrampen, die Nepal
vaak treffen. Vanwege deze urgentie wordt nu
