1962 zijn eerste Technische conferentie te Frankfurt/Main en in 1964 de
tweede Technische conferentie te Edinburgh. Ora verder de zo plotseling op-
gekomen intensivering op vak- en verenigingsgabied te demonstrerenkunnen
we wijzen op de in vele landen opgerichte cartografische verenigingen met
hun inhärente periodieken en op het "Internationales Jahrbuch für Kartogra
phie", uitgegeven door Bertelsmann Verlag, onder redactie van Prof.EdImhof
(versehenen: jaargang I96I '62, '63, '64). De internationale cursus voor
kaartreproduktietechniek te München ward intussen een tweede maal gehouden
in i960.
Het bestaansrecht, dwz. de achtergrond van deze organisatiescongressen
en publikaties wordt gevormd door de toenemende wereldbehoefte aan kaarten.
fit wordt hier in zijn simpelste vorm gezegd omdat we in dit artikel geen
ruimte in beslag willen namen voor een gedetailleerde uitwerking van die be-
wering.
Ee hiervoor geconstateerde overvloed aan cartografische literatuur kan trou-
wens het gewenste commentaar aan de belangstellende lezer leveren.
Er is echter een vertragende factor in de realisering van deze kaartenhonger
opgesloten, die niet duidelijk zichtbaar is voor een oppervlakkige beschou-
wer van de cartografies de nog altijd grotendeels manuale techniek.
Er wordt in het artikel uit de jaargang 1957 gezegd dat "het hoofdthema
dat de deelnemers aan de internationale cursus voor kaartreproduktie hebben
kunnen beluisteren was: mechanisatie"
Kenmerkend voor de ontwikkeling van de cartografie is dat toen (in 1956)
het woord aut omatisering nog niet voorkwam, maar dat wij nu, in 1966een
gedeelte van ons artikel aan die autoraatisering moeten wijden. In de tien
jarendie er sedert ons vorig rapport zijn verlopen, is de positie van de
goedetraditionele handvaardigheid van de kaartenmaker niet aangenamer ge
worden en het gaat tegen de tendens van de maatschappelijke en technische
ontwikkeling in om vol te houden, dat het zorgvuldig en uiterst fijn uitge-
voerde kaartteken(graveer )werk bij alle kaarttypen op zijn plaats isEr is
in de afgelopen jaren veel nagedacht en geexperimenteerd met als resultaat
dat nu1966, de automaten die handen en ogen van de tekenaar vervangen in
bedrijf worden genomen. De tendens, bij al dat nadenken en experimenteren is
in dit tijdschrift al eerder beschreven. KOEMAN vatte de hoofdopgave van de
cartografie samen in het jubileumnummer van K. en L. in 1959» Hijinoemde als
de twee nieuwe vormen van cartografie: a) het met de tekenautomaat geconstru-
eerde grafische kaartbeeldj b) het luchtfotobeeld als gelijkwaardig carto-
grafisch document.
In het artikel in K. en L. 1957blz. 84, wordt gezegd dat het uitgangs-
punt in de cartografie is:
"De kaart is een werktuig dat tengevolge van het zeer sterk toegenomen aan-
tal gebruikers in massaproduetie moet worden vervaardigd. Deze eis, die onze
samenlaving stelt, is slechts met inschakeling van rationale werkmethoden te
vervullen
Impliciet met deze eis ward gesteld: de beste teken- en reproduktietechniek
is voor een kaart nog nauwelijks goed genoeg".
Het blijkt thans echter nog onmogelijk om deze eis: "de beste teken- en
reproduktietechniek voor kaarten" te combineren met de eis tot automafcise-
ring.
..'anneer grote topograf ische diensten en andere kaarteringsinstitutendie
miljoenen ha op schalen 1 10.000 - 1 50.000 in kaart moeten brengen, op de
klassieke manier voortgaan, komt het eindproduet niet op tijd of nooit klaar
en is in het eerste geval al verouderd als het gereed is. Rationale methoden,
14 - 15
