een simpel landje-veroveren-op-papier zou veronderstellenDe vijf hoofdmotieven hebben in de
meeste gevallen een politieke of economische achtergrond.
Eerste motiefHet zoeken van een eigen geografische identiteit door ex-koloniale gebieden.
Deze moeilijkheden behoren tot de naweeön van het kolonialismeen patemalisme, waarbij de
blanke overheersers onduidelijke afspraken maakten of achteloos grenzen trokken - soms zonder
rekening te houden dat stamverwante volken hierdoor foutief werden ingedeeld. Voorbeelden: de
rechtlijnigheid van de grenzen in de Arabische woestijn en in de Afrikaanse gebieden.
Tweede motief: Expansiedrang van jonge landen veroorzaakt door een economische noodzaak
een grotere kern te vormen of veroveringsdrift zonder meer.
Derde motief: Het claimen van militair strategisch belangrijke punten.
Vierde motief: Het zieh niet wensen neer te leggen bij het feit dat gebieden na een verloren
oorlog moesten worden afgestaan. Een reinculture van een voorbeeld ligt pal ten oosten van onze
deur: West-Duitsland
Hoe belangrijk West-Duitsland de cartografische annexatie vindt, blijkt wel hieruit dat de geo
grafische dienst van het ministerie van buitenlandse zaken in Bonn speciale mensen in dienst heeft
om buitenlandse atlasuitgeverijen (ook Nederlandse) er toe te bewegen het offieiöle Westduitse
standpunt in kaart te brengen.
Deze mensen delen het volkenrechtelijke standpunt mee", aldus een woordvoerder van de West
duitse ambassade in Den Haag. "In 1945 is in Potsdam besloten Duitsland te verdelen. Het was een
overgangsregelingwant een definitief vredesakkoord is nooit getekend"
Duitsland houdt dus vast aan de grenzen van 1937 en laat niet na de publieke meningsvorming in dit
opzicht te beinvloeden. Denk aan de borden längs de Westduitse wegen waarop de woorden
"Dreigeteilt - niemals" zijn geschilderd in een voor de jongere generatie onherkenbaar groot Duits
land. Denk aan de naamgeving op de wegwijzers: Wrocklaw heet nog steeds Breslau, Kaliningrad
is nog steeds Königsberg. Onder hetzelfde hoofdstuk vallen de Duitse landkaarten waarop in de
voormalige Oostpruisische gebieden de optimistische toevoeging Staat: "Zur zeit unter polnischer
(of russischer) Verwaltung"Kan deze vasthoudendheid aan Duitse namen beschouwd worden als
een politiek middel in de strijd voor de Wiedervereinigung, op louter sentiment berustend lijken de
Duitse equivalenten voor streken en Steden van vöör de Eerste WereldoorlogDe grote Hongaarse
stad Pees heet op Westduitse atlassen nog steeds FUnfkirchen (met tussen haakjes de toevoeging
Pees) en Bolzano in het Italiaanse deel van Tirol wordt nog steeds Bozen genoemd.
Maar terwijl de Duitse argumenten met "Heimweh" teruggrijpen op een nabij verleden, waarin land
is verspeeld, kijkt China met zorg in een toekomst waarin volgens de pianologen in het jaar 2000
een dubbel aantal magen, dat wil zeggen 1500 miljoen zal moeten worden gevoed.
NOODZAAK
En dan is er het vijfde motief voor cartografische annexatie en misleiding: Het noodzakelijk
zoeken naar grond omdat in het huidige gebied de bevolkingstoename niet kan worden opgevangen.
China is een agrarisch land. De mogelijkheden uitbreiding te geven aan de landbouwgronden zijn
allang uitgeput. Een verdere intensivering ervan is uitgesloten. De industrialisering komt te lang-
zaam van de grond om het geboortenoverschot (20 miljoen Chinezen per jaar) in de beroepsbevolking
op te vangen. Oproepen tot het gebruik van de anti-conceptica boeken weinig resultaat. De tech
nische vraagstukken om de in-droge woestijnen doelmatig te bevloeien en de groeiduur van de ge-
wassen te bekorten zijn bij lange na niet opgelost. Een structurele werkloosheid van ongekende
KB 19
13
