KAARTEN VOOR WATERTOERISME
G.D. Raasveldt
Uit de veelheid van kaarten voor allerlei doeleinden nemen de kaarten voor watertoerisme een belangrijke
plaats in. Het watertoerisme neemt met het stijgen van de welvaart sterk toe, naar schatting met ongeveer
10% per jaar.
Voor de watertoerist is, in tegenstelling tot de automobilist, de wandelaar en fietser, een goede kaart on-
ontbeerlijk, tenzij hij gebonden blijft aan bepaalde plassen of meren en beschikt over een uitstekende plaat-
selijke bekendheid. Voor de binnenwateren beschikt hij over de zogenaamde "waterkaart" van de ANWB,
voor de overige gebieden in Nederland, zoals de Zeeuwse- en Zuid Hollandse wateren, het IJsselmeer en
de Waddenzee, kortom voor die gebieden waarvan ook zeekaarten bestaan, zijn voor hem de zogenaamde
kaarten voor zeil- en motorj achten vervaardigd, uitgegeven door de chef der hydrografie.
Laatstgenoemde kaarten zijn derhalve een uitgave van het ministerie van defensie. De kaarten voor Zeil
en motorjachten zijn zeekaarten die zo goed mogelijk aangepast zijn aan de eisen van het watertoerisme.
Ter toelichting wordt in het kort eerst de zeekaart behandeld.
Een zeekaart is een instrument zonder welk de zeeman niet in staat is veilig te navigeren dat wil zeggen op
zee te varen zonder zijn schip te laten stranden.
De zieh op het land voortbewegende toerist kan van de ene plaats naar de andere komen zonder kaart, door
de wegwijzers te volgen of naar de weg te vragen, terwijl alle gevaar opleverende obstakels zichtbaar zijn
en gemeden kunnen worden.
Op het water heeft men met een derde dimensie te maken n.l. de diepte die nogal variabel is en die men
niet visueel kan waarnemen.
Een mens is nog niet in staat ver voor zieh uit de ondiepten en allerlei andere zieh onder water bevindende
obstakels te zien.
Een vergelijking zou u kunnen trekken met een op een bepaalde hoogte vliegend vliegtuig bij siecht zieht.
Indien een vlieger niet over een goede kaart beschikt waarop alle voor hem gevaarlijke obstakels zijn aan-
gegeven kan hij ondanks alle moderne navigatiemiddelen verongelukken door tegen een T. V. mast, schoor-
steen of bergtop te vliegen.
Op een zeekaart zijn de ondiepten, wrakken e.d. aangegeven, zodat de zeeman in staat is een koers uit te
zetten die vrij loopt van gevaren. In de buurt van de kust en in de zeegaten zijn bovendien de banken, ge
vaarlijke wrakken e.d. gemarkeerd door drijvende zeemerken zoals lichtschepen, lichtboeien, blinde ton
nen en drijfbakens
Door de invloed van de getijstromen wijzigt in alluviale gebieden (zoals Nederland) de zeebodem zieh voort-
durend. Dit brengt met zieh mee dat de zeekaart in wezen altijd verouderd is zodra hij verschijnt. Tussen
het moment van de opneming en het verschijnen van de zeekaart ligt toch altijd een bepaald tijdsverloop.
In dit tijdsverloop heeft de bodemsituatie zieh gewijzigd. Het is daarom noodzakelijk dat de zeekaart na
verschijning wordt bijgewerkt.
De dienst van het Loodswezen, bebakening en betonning, draagt er zorg voor dat de betonning - dus de
markering van de vaarwaters, ondiepten en wrakken - wordt aangepast aan de zieh wijzigende situatie.
Alle voor de zeevarende belangrijke wijzigingen worden hem medegedeeld in de periodieke - wekelijks -
verschijnende "Berichten aan Zeevarenden" waarop hij zieh tegen een zeer gering bedrag, kan abonneren.
Met behulp van deze Berichten aan Zeevarenden is hij in staat zijn kaarten bij te werken.
De zeekaarten worden door de instantie die de kaarten uitgeeft bijgewerkt tot en met het laatst versehenen
Bericht aan Zeevarenden alvorens zij aan de verkoopagenten worden geleverd. Dit laatste nu is er in feite
de oorzaak van dat de Hydrografische Dienst der Koninklijke Marine zieh begeven heeft op het netelige päd
KB 22 7
