KAARTVERVAARDIGING*
De projectgroep '73, zeven Studenten van de onderafdeling Geodesie T.H.-Delft, Steide een rapport samen,
genaamd "digitale basiskartering" over het digitaal vervaardigen van een grootschalige basiskaart
Zij onderzochten de minimum kaartinhoud en de nauwkeurigheid, alsmede de methode van opname en uitwer-
king. Van allerlei informatie werd daarbij gebruik gemaakt, o.a. interviews, literatuurStudie e.d.
De groep kiest voor de lijnenkaart 1 1000, bladformaat 50x100 cm, als raamkaart in het RD-stelsel, met
als minimum kaartinhoud oagebouwen, topografische scheidingen en huisnummersBestaand kaartmate-
riaal is onbruikbaar vanwege de onnauwkeurlgheidFotogrammetrische opname, soms aangevuld met ver-
kenningen en stereoscopisch uitgewerkt, verdient de voorkeur. De groep heeft ook een eenvoudig coderings-
systeem opgezet voor de Computer. De prijs van het rapport bedraagt f 10, -.
Uit de ingenieursscriptie van P.A.M. Vos over de grootschalige basiskaart blijkt dat veel beheer-
ders van leidingen weinig voelen voor een centrale registratie hiervan, omdat zij bang zijn dat de kosten veel
hoger zullen zijn dan de schade door kabel- en leidingbreukenBovendien is hun kaartmateriaal vaak erg
gebrekkig, zodat zij niet kunnen instaan voor de gegevensDaarom is het zaak dat dit snel centraal geregeld
wordt. Vos heeft getracht eisen te formuleren ten aanzien van de schaal, vorm, inhoud en nauwkeurigheid
waaraan dergelijke kaarten moeten voldoen. (uit: Ned. Geodetisch Tijdschrift 3e jg. 73 - nr .4)
ERVARINGEN MET EEN WERKSCHEMA BIT DE A h verroen
Door de ontwikkelingen in de reproduktietechnieken zijn er tegenwoordig vele mogelijkheden voor de vervaar-
diging van kaartoriginelenIk noem hier, naast het vanouds bekende tekenen en plakken op transparante en
niet-transparante materialen: het graveren; strippen van een peelcoat; fotograferen en kopieren; rasteren en
maskeren; samenkopieren of -kontakten; wash-off kopieen enzSinds kort kunnen we in deze rij ook het digi
taal karteren met de plotter opnemen.
Voor de kartograaf is het steeds- moeilijker geworden om in deze doolhof van mogelijkheden de weg te vinden,
vooral de snelste en betrouwbaarste weg. Kosten speien niet langer de hoofdrol, omdat een dure reproduktie
soms vele "tekenuren" kan uitsparen en dan economisch gezien toch de voorkeur kan hebben. Ik laat hier even
de outillage van de reproduktieafdeling buiten beschouwing, ofschoon die van grote invloed is op de mogelijk
heden
Bij de afdeling Landmeten en Kartografie van de Dienst der Publieke Werken te Amsterdam beschikken we
over een voortreffelijk ingerichte moderne reproduktieafdeling, met een team specialisten onder leiding van
de heer Molenaar, die er een eer in stellen om de nieuwe ontwikkelingen op reprogebied tot in de perfectie te
kunnen uitvoeren. Deze afdeling is een combinatie van de eiders soms gescheiden werkende fotografische en
kopieerafdelingen, zodat hier een onafhankelijke keuze mogelijk is tussen fotografische en kopieermethoden
Dat is oavan belang bij gravure-kopieen, peelcoats en wash-off Systemen
Onder zulke omstandigheden kan de kartograaf niet meer alleen bepalen hoe een kaart reprotechnisch vervaar-
digd moet worden, maar is overleg met de reproduktie-specialist onontbeerlijk geworden. Dit overleg moet
reeds v66r het begin van de kaartvervaardiging plaats vinden en de resultaten ervan moeten op een duidelijke
manier worden vastgelegd om misverstanden te voorkomen.
Voor het schematisch aangeven van relaties tussen werkzaamheden is het systeem van de netwerkplanning
heel geschikt en daarom wordt dat principe ook gevolgd bij de werkschema's voor de kaartreproduktie. Het
gaat bij kaarten vooral om de afleidingen en bewerkingen bij het maken van de originelen: m.a.w. het aantal
stappen om tot de eindoriginelen voor de verschillende kleuren te komen moet zoveel mogelijk gelijk zijn om
Körte voordracht, gehouden tijdens de Kartografendag op 27 Oktober 1972 te Wageningen.
22
KB 33
