560
atlassen tekenen de Andes, de Gobi en de Sahara in dezelfde autoritaire stijl als de ge-
bieden waarvoor men goede topografische kaarten gegeneraliseerd heeft.
Wij achten het reeeler om de indeling in vier categorieen aan te houden, waarbij men
voor een evaluatie het volgende moet beseffen:
a) Voor grote gebieden is een moderne topografische kaart op de schaal 1 250 000
gedurende de eerste decennia voldoende, mits locale projecten een adequate kaar-
tering op grotere schaal verkrijgen.
b) Moderne topografische kaarten op de schaal 1 100 000 zijn tot in lengte van jaren
voldoende voor gebieden als de Sahara en Aziatisch Rusland.
De schalen 1 100 000 en 1 250 000 vallen op ons overzicht in dezelfde categorie.
Dit is een nadeel, want de volledige bedekking van de Sovjet Unie met topogra
fische kaarten op de schaal 1 100 000 heeft een geheel andere betekenis dan de
volledige bedekking van de Republiek Zuid-Afrika met kaarten 1 250 000.
Een ander voorbeeld: het symbool III in Iran duidt slechts op de (verouderde)
Engelse G.S.G.S. serie 1 250 000. Het grote blanke gebied in Zuid Amerika komt gro-
tendeels voor rekening van Brazilie. De kaart 1 1 miljoen is het enige kaartwerk dat
Brazilie geheel bedekt, hoewel er goede voortgang gemaakt wordt met de nieuwe kaar
ten 1 500 000. Opvallend is de snelle voortgang met de topografische kaartering van
de Midden-Amerikaanse staten Guatemala en Costa Rica op de schaal 1 50 000 (hier
blijkt de technische hulp van de U.S.A.).
Ook staten als Nigeria, Ghana, Kenia, Tanganyika en de Rhodesia's hebben geduren
de de laatste jaren een enorme voortuitgang met hun kaartering 1 50 000 beleefd,
dank zij de efficiente kaarteringsmethoden van het Directorate of Overseas Surveys.
De indrukwekkende positie van India met de bijna volledige bedekking '1 inch to
the mile' (1 63 360) dateert grotendeels uit de tijd van de Survey of India, toen
India nog onder Engels bestuur stond. Er is nu een grote behoefte aan revisie.
Over vrijwel elk land zouden aanvullende opmerkingen te maken zijn, maar we vol-
staan met nog slechts de vier grootsten te noemen: de Sovjet Unie, de U.S.A., Canada,
en Australie.
De Sovjet Unie
We mögen de kwantitatieve kartografische prestaties van de Sovjet Unie gedurende
de laatste twintig jaar tot de meest spectaculaire ter wereld rekenen. Enkele jaren ge-
leden werd de nationale topografische kaart 1 100 000 voltooid. Deze Serie bestaat
uit de 26 000 bladen, die het gehele grondgebied van de Sovjet Unie bedekken en alle
gelijkwaardig zijn naar inhoud en nauwkeurigheid (15, 26). Dit reuzenwerk kon in
zo n betrekkelijk körte tijd voltooid worden dankzij de uitge'breide toepassing van de
luchtfotogrammetrie, waarbij een groot aantal derde orde kaarteringsinstrumenten in
gedecentraliseerde bureau's gebruikt werden. Het hiervoor nodige personeel werd op-
geleid in enkele, speciaal daarvoor gecreeerde, kartografische Scholen.
Op deze grondslag zijn de geografische overzichtskaarten 1 200 000, 1 300 000,
1 500 000 en 1 1 000 000 gebaseerd, welke weer de ondergrond vormen voor de
thematische kaarten, zoals o.a. de bodemkaart, de geologische-, de geomorfologische- en
de vegetatiekaart.
We zien in dit voorbeeld van de Sovjet Unie weer de dialektiek van de vooruitgang
gedemonstreerd: nl. hoe een achterstand in een voorsprong wordt omgezet. De grote
betekenis van zo'n in recente tijd uitgevoerd kaarteringsprogram is, dat de nauwkeurig
heid en inhoud van alle bladen voor het gehele land dezelfde zijn.
