65% voldaan; aan die naar schoolkaarten slechts voor 50%. Het GUGK is dan ook bezig
zijn reproduktie-kapaciteit te vergroten in een poging zieh aan de groeiende vraag aan
te passen. Behalve op het te kleine aantal kaarten heeft Salisjtsjef kritiek op het
assortiment en de kwaliteit daarvan. De schoolkaarten zijn sedert de jaren '30 in
uitvoering hetzelfde gebleven, en doen dan ook iets verouderd aan; met name
toeristenkaarten zijn er veel te weinig. Daar wordt nu iets aan gedaan: in de Pravda van
26 juni 1969 meldt men, dat men in 1970 met een adekwate voorziening van
toeristenkaarten zal beginnen.
VERVALSINGEN?
De laatste jaren hebben een aantal vreemde manipulaties met de ligging van Steden,
grenzen en hydrografie op kleinschalige Russische kaarten van de Sovjetunie in het
Westen de aandacht getrokken. De ligging van sommige geografische Objekten blijkt,
vooral in de omgeving van Leningrad en de Oostzeestaten, soms tot enkele tientallen
kilometers gewijzigd te zijn, indien men kaarten vöor 1960 vergelijkt met kaarten die
na 1964 zijn versehenen.
Willems merkt op12 dat argumenten die dergelijke veranderingen op de kaart voor
Siberie nog wel zouden kunnen verklaren, bijv. een onnauwkeurige eerste opname,
voor Europees Rusland niet opgaan. Hij waarschuwt dat men voorzichtig moet zijn bij
het gebruik maken van Russisch kaartmateriaal.
Het belangrijkste aspekt van deze verschuivingen op de kaart is, dat buitenlandse
belangstellenden nu de koördinaten van bijv. militaire Objekten niet meer uit de kaart
kunnen berekenen. Dat dit het oogmerk was van deze vreemde handelingen van de
Russische kartografen lijkt de meest plausibele verklaring. Het effekt van deze
vervalsingen, die alleen al aan over te maken drukplaten grote schatten geld moeten
hebben gekost, is niet geheel duidelijk. Want ook in het buitenland zal men voor
militaire behoeften zelf het gebied van de Sovjetunie gekarteerd hebben, o.a. uit foto's,
vervaardigd met spionnagevliegtuigen en satellieten.
PLANNEN
Volgens Salisjtsjef1 7 stonden er in 1964 regionale atlassen op Stapel van: Letland,
Lithauen, Oezbekistan, de Noordwestelijke Ekonomische Regio (dat is het noorden
van Europees Rusland), de Wolga Ekonomische Regio (door de Universiteiten van
Saratov en Kazan), de Noordelijke Kaukasus Ekonomische Regio (door de Universiteit
vao Rostov), de Ekonomische Regio van het Centrale Tsjernozem Gebied (door de
universiteit van Voronezj), de Ekonomische Regio van het Verre Oosten en de
Ekonomische Regio van Oost Siberie (door de universiteit van Irkoetsk). Op het
ogenblik schijnt er echter geen geld verstrekt te worden om deze projekten te
kontinueren.
Paslawski noemt9 de volgende projekten voor de periode 1970-1985: het vervaar-
digen van de Nationale Atlas van de Sovjetunie, een Atlas van de Oekraine (1975), een
Atlas van de Wereldgeschiedenis, die 450 pagina's zal bevatten, een Ekonomische
Wereldatlas, een Atlas van de Oceanen, een Atlas van de Wereldbevolking, en Atlassen
van het Nabije Oosten, het Verre Oosten en van Zuid Azie, in de serie waarin ook al de
atlassen van Latijns Amerika, de Verenigde Staten en Afrika versehenen zijn. Verder
vermeldt hij 20 series thematische kaarten van de USSR op de schalen 1:1 en 1:2,5
miljoen, en evenzoveel series thematische kaarten van de wereld op de schaal 1:2,5
miljoen.
398 K.N.A.G. Geograßsch Tijdschrifi VI (1972) .Nr. 4
