de hoogtelijnen van de figuren 20, 21 en 22 vormen on- regelmatige patronen, welke het moeilijk zullen maken de karakteristieken van het landschap te onderscheiden, na de viervoudige verkleining naar de vereiste schaal, zie figuur 23. Fig. 20. Fig. 23. Verkleining van de figuren 14-22 naar schaal 1250. 000. Fig. 21. Fig. 24. Een dicht net van ingetekende skeletlijnen vormt de basis voor de gebergteschaduwe- ring. Fig. 22. Het zijn drie generalisaties van hetzelfde gebied van de hoogtelijnen van figuur 15. De generalisaties zijn hier uitgevoerd zonder gebruik van een skeletlijnen- basis. Vergelijking leert ons dat elke tekening aan- zienlijk verschilt van de andere. Geen van alle komt dicht in de buurt van de figuren 17, 18 en 19. Het grootste verschil wordt gevonden in de regelmaat: Fig. 25. De aan de hand van figuur 24 uitgevoerde schaduwering. Het gebruik van skeletlijnen voor de konstruktie van bergschaduwering is hiervoor reeds even aangestipt. In figuur 24, hetzelfde gebied als in de afbeeldingen 14 tot en met 22, zijn skeletlijnen voor dit doel aange bracht in een aanzienlijk hogere dichtheid als in figuur 16. 20 KT 1980. VI. 3

Digitale Tijdschriftenarchief Stichting De Hollandse Cirkel en Geo Informatie Nederland

Kartografisch Tijdschrift | 1980 | | pagina 22