mijn hart werd ontstoken toen zij zei:
'Ik kom zo gauw mogelijk!'
Toen ik vroeg wanneer dat dan zou zijn, bleek het helaas niet eerder dan
a.s. zondag te kunnen. De kleintjes moesten naar school, ook aan allerlei
m,°eSt worden voldaan. Mijn schoonzoon, de heer
i i j r ma,n' 1S wfrkzaam °P een vooraanstaand reclamebureau dat
geheel drljft op het onderhouden van relaties. Ook het wegblijven van een
wekehjks bndgeavondje kan gemakkelijk verkeerd uitgelegd worden en
dusdoende financiele consequenties opleveren, waaronder ook de andere
werknemers zouden bjden.
De gedachte eveneens mijn schoonmoeder in Oosterbeek van het
gebeurde op de hoogte te stellen, meende ik na enig nadenken te moeten
verwerpen. De oude dame zou wellicht te zeer worden aangegrepen door
de emotie en deze niet kunnen verwerken. Ons voorgenomen bezoek van
die zaterdag was onaangekondigd geweest en zij vermoedde dus niets. Het
leek mij het beste, te wachten tot alles geregeld was en mijn echtgenote
ge leel hersteld zou zijn. Daarna konden wij dan, onder het genot van een
kojvje thee met een kaneelkoekje, ons avontuur in geuren en kleuren
vci naien
e volgende ochtend ontwaakte ik door het roepen van mevrouw
V an Amerongen
rMeneer Lichtbeelt! Post!'
lüss^ In haar hagel witte schort stond zij op het erf onder de kastanjes en
zwaaide een bnef boven haar hoofd. Onmiddellijk kwam ik uit mijn
wagen en holde zo snel mijn oude benen mij dragen konden over de weide
Inderdaad was het expresse-schrijven afkomstig van de Provinciale
Inspectie op de Volksgezondheid, Utrecht. Hoopvol opende ik de
enveloppe, maar wat wilde het geval? De gemeentegrens tussen Elspijk en
Viijburg was tevens die tussen de provincies Utrecht en Gelderland. Het
gebied onder de draden, waar mijn echtgenote lag, behoorde echter
volgens hun kaarten tot de provincie Gelderland, zodat men helaas niets
voor mij kon doen. Men adviseerde mij, schriftelijk contact op te nemen
met de Provinciale Inspectie op de Volksgezondheid van Gelderland.
Verslagen lief ik de bnef zakken.
Siecht nieuws?' vroeg mevrouw Van Amerongen.
Wehswaar,' zei ik, 'ben ik aangenaam verrast door de promptheid
waarmee men mij heeft geantwoord, maar intussen schijnt het dat ik even
ver ben als ik was. Ofschoon: misschien toch iets verder. Het grenspro-
bleem van twee gemeenten is nu reeds het probleem van twee provincies
14
