'Inderdaad, meneer Groeneveld, dat begrijp ik volkomen.'
'Ik moet rekening houden met de andere mensen in het bedrijf. Als die
hören dat ik jou extra vrije dagen geef, dan moet je eens kijken hoe gauw
die ook van alles verzonnen hebben.'
'Meneer Groeneveld,' zei ik bewonderend, uw mensenkennis is ronduit
verbluffend.'
'Ja, dat leer je wel in een bedrijf. En denk eens door, Lichtbeelt, het eind
van zo'n ontwikkeling is dat ten slotte niemand in Nederland nog werkt."
'Ha, ha,' lachte ik, 'dat is inderdaad iets, waarmee ik mij niet zou kunnen
verenigen.'
'Zoisdat.'
'Maar als u mij toestaat, meneer Groeneveld, u moet het natuurlijk niet als
wantrouwen opvatten... hoegaat het nu verder met mijn ziekteverzekering
en mijn pensioen?'
'Ja, daar zeg je zo wat. Dat moet ik laten nagaan. Dat weet ik niet. Heb je
daar een telefoonnummer?'
'Zeker, meneer Groeneveld, het nummer van de familie Van Amerongen,
bij wie ik gastvrijheid geniet, is Elspijk 346.'
'Elspijk 346. Wel, Lichtbeelt, dat was het dan. Elet is mij thans een
behoefte je te danken voor - hoe lang was je bij ons?'
'Drieentwintig jaar, meneer Groeneveld.'
'Voor drieentwintig jaar trouwedienst bij INTEROP. Drieentwintigjaar,dat
is een mensenleven. Het mijne, om precies tezijn. Bij mijn geboorte kwam
je als magazijnbediende in het bedrijf, en nog hoor ik mijn vader mij als
jongen verteilen, dat pas met jouw komst eindelijk orde op zaken werd
gesteld in het magazijn. Door noeste arbeid wist je je binnen zestien jaar
op te werken tot chef van die afdeling, een prestatie, die niet velen je zullen
nadoen. INTEROP is niet denkbaar zonder jou. Jij bent INTEROP. Je
vertrek zal een leegte achterlaten, Lichtbeelt,' zei inj en hing op.
De tränen waren mij in de ogen geschoten. Vermoedelijk is er geen mens
op aarde, die niet gevoelig is voor lof.
at was op vrijdag. Het mooie weer bleef aanhouden, de stank helaas
ook, en de zaterdag deed ik niet veel meer dan het schrijven van een
brief naar de Algemene Bij stand in Amstelveen, waarin ik mijn
situatie uiteenzette en aanspraak maakte op een werkloosheidsuit-
kenng.
In schrille tegenstelling tot deze sombere dag, waarin ik voor het eerst in
mijn leven genoodzaakt was te bedelen, werd de volgende een echte
feestdag. Tegen het middaguur hoorde ik plotseling gejuich boven op de
19
