gehalveerde wereldkaart te doen hebben, bestond er een op twee kansen,
dat deze meridiaan buiten het beschikbare deel viel. Na lang zoeken en
tasten bleek de nul-meridiaan ongeveer door Alexandrie te lopen. Dit was
een bijzonder belangrijke vondst.
Men weet, dat Alexandrie, onder meer door het bezit van de - helaas
verdwenen - belangrijkste bibliotheek der oudheid, geruime tijd als het
intellectuele centrum van de toennraals beschaafde wereld beschouwd
moet worden. Hieruit volgde de hypothese, dat Piri Reis zijn topografie
uit van daar afkomstige gegevens had geput, wat ten slotte hoegenaamd
niet met het gezond verstand in strijd bleek. Het is dan ook zo, dat
Hapgood en zijn team na lange en ingewikkelde berekeningen consta-
teerden, dat het middelpunt van de centrale windroos, waarop gans het
referentiestelsel van zijn portulaan berust, eveneens met Alexandrie
samenvalt. Wij besparen de lezer ook de verdere gang van zaken wat een
aantal andere calculaties betreft. Het is ondertussen niet van belang
verstoken hieraan toe te voegen dat het rekening houden met gegevens,
welke de mathematici en de geografen uit de oudheid bekend waren niaar
naderhand in onbruik raakten, doeltreffende resultaten opleverde. Niet
vruchteloos werd een beroep gedaan op de Stellingen van Eratosthenes
onder andere die reeds in de derde eeuw v. C. verbazend nauwkeurig de
lengte van de aardomtrek berekende, zulks haast tweeduizend jaar voor de
wetenschap noodgedwongen de bolvorm van onze planeet erkende!
Eenmaal bet middelpunt van de kaart en de hierdoor lopende nul-
meridiaan bekend, werd het mogelijk uit te zoeken, welke soort van
projectie Piri Reis had gebruikt. Voor de wiskundige professor Strachan
was het betrekkelijk gemakkelijk te bewijzen, vooral nu de deskundigen
en de apparatuur van de Amerikaanse luchtmacht waren ingezet, dat de
kaart met behulp van de vlakke driehoeksmeting werd opgebouwd.
Eenmaal zo ver gekomen rezen er geen onoverkomelijke moeilijkheden
op, hoe secuur zo'n werkje ook is, onr de beschikbare gegevens op een bol
over te brengen. De transpositie naar de boldriehoeksmeting leverde de
zekerheid op, dat de kaart van Piri Reis, haar voor rnensen uit onze tijd
desorienterende aanblik ten spijt, inderdaad een voor de toenmalige
zeevaarder efficient hulpmiddel is geweest.
Toen het geheim van de projectiemethode ontsluierd was, Steide Hapgood
zijn team en zichzelf een andere opdracht, namelijk de controle van de
geografische details, vooral wat de weergave van het Amerikaanse
vasteland betreft.
Hier werd men met een aantal vreemde, in feite dubbelzinnige fenomenen
geconfronteerd.
Grosso modo vergewiste men er zieh van dat de oostelijke kustlijn van de
nieuwe wereld met een voor het jaar 1513 in jeite onmogelijke nauw-
34
