twaalfduizend verschilfende witte en bruine bonen? Op een dagnummer-
de de vrienden al hun geiten, Schapen, de kipjes en de twee poezen. Zichzelf
nummerden ze ook. Jeder kreeg een borje om. Vandaag zouden ze een
aardrijkskundige kaart van alle bewegingen rond het huis maken. Ze
wilden laten zien hoe het landschap rond een huis van tel tot tel verändert.
Op de grond hadden ze blokken getekend. 'Schaap 16 van g-12 naar h-13,
poes Kareltje van a-3 naar b-4, kipje 3 van z-18 naar y-12, vlugge
beweging,' riep Carl. 'Onderzoekers Carl en Nyls steeds op dezelfde plaats,
de behuizing van de dossiers ook, postbode met nieuwe gegevens van b-14
naar c-18, op de fiets, hij doet de kipjes 3, 4 en 5 wegfladderen van vlak...
ach! laten we toch even pauzeren!' Ben je betoeterd,' riep Nyls in het vuur
van zijn ijver. 'Dit is alleen nog maar een kaart van ons huis, het is maar
een speelse vingeroefening vergeleken bij wat we van plan zijn en jij wilt
het al opgeven?' En Carl noteerde: 'Postbode zonder nummer en Nyls
nummer 364 samen op vak m-8.' Die avond bekeken ze de kaart van hun
huis. De kaart die de beweging rond hun huis aangaf op 12 maart 1974.
Van het huis was niets meer te zien. De hele kaart stond vol vakjes,
miljoenen aanduidingen, krassen en lijnen, er was niet meer uit wijs te
worden. Ze kwamen tot de slotsom dat het haast onmogelijk was om een
kaart of globe te maken zoals die hun voor de geest stond.
I u was er iemand op de wereld hun goedgezind, hij had gehoord van
hun inspannend streven en stuurde hun een eenvoudig pakje toe,
een pakje van zestig bij zestig centimeter. Maar dat pakje was nog
niet onderweg of het werd pikkedonker op de hele aarde. Ook het
huis van Carl Carlson en Nyls Nylson was in diepe duisternis gehuld, dag
en nacht. Toch had geen universiteit, geen enkel weerstation, geen enkele
satelliet een körnende zonsverduistering gemeld. Maar die zonsverduiste-
ring was nog niet het ergste. De radio, de televisie en de telefoondienst
bleven gewoon werken en die Spraken van de grootste ramp sinds
honderden jaren. Vanuit Afrika, uit Zuid-Amerika, uit Europa, uit Azie,
haast van overal werden de afschuwelijkste aardbevingen gemeld en
honderdduizenden mensen kwamen om het leven. Elet leek alsof een derde
Wereldoorlog ons getroffen had terwijl de Zeeuwen noch de Friezen, de
Amerikanen noch de Russen elkaar de oorlog hadden verklaard. Deze
verschrikkelijke toestand van absolute duisternis en aardbevingen alom
duurde op de kop af drie weken. Carl en Nyls begrepen niets van de
toestand. Bij het licht van olielampen - de elektriciteit was uitgevallen -
bestudeerden ze uit honderden boeken wat dit verschijnsel nu wel zou
kunnen wezen maar ze kwamen er niet achter. De postbestellingen gingen
gewoon door en op een dag kwarn Peter Linne, de postbesteller, weer bij
50
