om Peter. We hebben het weer gehad. ledere eeuw gebeurt er iets verschrik-
kelijks. Ook voor de verduistering en de aardbevingen zullen we een
wetenschappelijke oplossing vinden.'
ou, als jullie het zo zien, wil ik wel eens nadenken,' zei Peter de
postman, 'ik zal goed nadenken of ik me nog iets herinneren kan
dat voor jullie leuk en belangwekkend en grappig is... ai! daar
schiet me iets te binnen, ik heb het in de krant gelezen: het is in de
Tweede Wereldoorlog gebeurd dat een groep oorlogsschepen, voorname-
lijk mijnenleggers en torpedobootjagers, over de Stille Oceaan voer. Er
dreigde een storm, misschien was er wel een tyfoon op komst zoals die
soms de kust van Taiwan, Japan of Californie beukt. De matrozen en de
officieren werden erg bang en besloten om naar de veilige haven van een
willekeurig eiland uit te wijken. Ze vonden een haven, het begon al hard
te waaien en ze vonden een goede opper voor de schepen, dat is een piek
waar de wind niet zo makkelijk vat heeft op schepen. Ze lagen voor de rede
en gingen met sloepen aan land. Nu bleek er op dat eiland een wäre
vliegenplaag te heersen. De officier van gezondheid zag dat met lede ogen
aan. "Die vliegen brengen smerige ziekten over," dacht hij, "daar moet ik
iets aan doen, we moeten hier de vliegenplaag bestrijden." Hij ging naar
de hoofdman en vroeg hem om al zijn mannen te verzamelen. De volgende
avond - het stormde als een krankzinnige, het waaide dat het rookte - hield
de officier van gezondheid een lezing voor alle mannen van het eiland over
het gevaarlijke en het verderfelijke van vliegen. Hij deed dat aan de hand
van een model van een kartonnen vlieg van zestig centimeter groot. Elij
wees de tentakels aan de poten aan, de harige uitsteeksels op de borst van
de vlieg, de zuignap en de gevaarlijke voetjes, aan al die lichaamsdelen
blijven ziektekiemen hangen. Een heel griezelig beest die vlieg. Hij deed
zijn verhaal over de vlieg en welke verschrikkingen hij aan kan brengen en
met een lange aanwijsstok gaf hij de plekken op de vlieg aan die het
schrikwekkendst en het gevaarlijkst zijn. Zijn lezing duurde een uur.
Toen het afgelopen was ging iedereen tevreden naar huis. De volgende
dag kwam de officier de hoofdman weer tegen en vroeg hem hoe hij zijn
lezing over de afschuwelijke vlieg die verschrikkelijke ziektebacillen over-
draagt had gevonden. "Eleel aardig," zei de hoofdman, "alleen zal het bij
ons zo'n vaart niet lopen. Ik kan me uw vooringenomenheid tegen deze
dieren heel goed voorstellen. Bij ons echter," ging hij door, en hij maakte
een geruststellend gebaar tussen duim en en wijsvinger, "bij ons zijn de
vliegjes maar zö klein."' 'Haha, lachten Carl en Nyls, 'dat is een goede
mop.' Meer weet ik op het ogenblik niet te verzinnen,' zei Peter Linne de
postman, 'ik moet er nu trouwens weer eens vandoor.'
52
