DE HEER DANSEN MET VUT
Bijna niet voor te stellen, maar
30 mei 1984 was de officiöle af-
scheidsreceptie aan het Spaarne
en moesten wij het wel geloven.
De Rijks Geologische Dienst is
Dansen kwijtgeraakt aan de 'VUT'.
Directeur Hageman sprak de schei
dende ambtenaar, als 'oude hap'
toe. Hij zou rond 'Rinus' een hele
geschiedenis kunnen schilderen,
omdat hij van meet af aan veel met
hem had meegemaakt. In die fout
wilde hij echter niet vervallen, het-
geen ook niet nodig was want de
reputatie van Dansen was aan de
meeste aanwezigen bekend. De öön
had hem wat längere, de ander wat
kortere tijd meegemaakt. De vele
contacten die hij onderhield met
firma's, instituten en instellingen
om 'up-to-date' te blijven waar het
kaartprodukties betrof en zijn on-
gelofelijke inzet voor de kwaliteit
van de kaartprodukten, werden
door de heer Hageman gememo-
reerd. Hij onderstreepte de opvat-
ting van Dansen, dat dit alleen
maar verkregen kon worden, wan-
neer er een goede samenwerking
tussen geoloog en kartograaf be-
stond. Een opvatting waarin Dansen
niet alleen Staat. Verder noemde
hij de ontwikkeling in techniek; in
het bijzonder het uitproberen van
de rastertechnieken -de rijks-
diensten nemen er de tijd voor -
was Dansen alleszins toever-
trouwd. Dit vooral omdat hij naast
geduld, Over de benodigde ambach-
telijke vakbekwaamheid beschikte
en daarnaast een bijzondere gave
voor kleurkeuze bezat. AI deze
kwaliteiten waren in de persoon
Dansen vertegenwoordigd. Boven-
dien was hij er allerminst de man
naar dit alles voor zichzelf te hou-
den en heeft hij in zijn loopbaan de
kennis voor de verdere produktie
van de kaarten als een estafette-
stok weten door te geven. Dat hij
hierbij aan de basis van het produkt
gezeten heeft is een geluk voor de
Rijks Geologische Dienst.
Hij wenste Dansen en familie ten-
slotte nog vele gelukkige jaren toe.
De tweede spreker, de heer Beets,
legde de nadruk op de grafische
presentatie van de kaart. Hij
schetste Dansen als een self-made
man met een enorm gevoel voor
kleuren. Vaak vond Dansen het
materiaal nog belangrijker dan het
produkt, graptehij, maar voegde
er tevens aan toe dat 'onze' kaart
de mooiste geologische kaart ter
wereld is.
De profieltypen werden vaak zo
serieus weergegeven dat zij er
haast onleesbaar door zouden wor
den. Met de opmerking dat Dansen
nu eindelijk voldoende vrije tijd
kreeg om met de kaart van 'zijn'
dorp te beginnen besloot Beets en
overhandigde een geschenk en
bloemen.
De volgende spreker, de heer Wal
keuter, kon aan al deze woorden
weinig toevoegen. Hij memoreerde
de samenwerking en prees de
'figuur' Dansen. Hierna overhan
digde hij een schilderijvoorstel-
lende een kaart van Nederland,
samengesteld uit kaartdetails.
De voorzitter van de personeels-
vereniging, de heer Breunese,
bood met een paar welgekozen
woorden de scheidende ambtenaar
namens het personeel een 'envelop
met inhoud' aan.
Nu was het woord aan de heer
Dansen. Deze begon met de trieste
zijde van zijn betoog en dat was de
gedachte dat hij vele aanwezigen
niet of niet al te vaak meer zou
ontmoeten nu hij niet meer aan het
arbeidsproces zou deelnemen.
Mensen waar hij toch een groot
deel van zijn leven mee had samen
gewerkt en vooral de relaties die
hij in de loop der jaren had gekre-
gen, hij zou ze missen.
Lang had hij dan ook nagedacht.
Aan de ene zijde doorwerken; aan
de andere zijde zijn hobby's, zo-
als tekenen, schilderen enz. Uit-
eindelijk had hij de balans naar zijn
hobby's laten doorslaan.
Hij gaf te kennen beduusd te zijn
door de grote belangstelling (uw
correspondent heeft bij het aantal
van 85 mensen het teilen gestaakt).
Maar Dansen zou Dansen niet zijn,
wanneer hij van de gelegenheid
geen gebruik gemaakt zou hebben
om zijn hart te luchten. Hij deed
dit, door nogmaals de aandacht te
vragen voor het werk van de karto
graaf, dat nog steeds te weinig
waardering krijgt. Een statusver-
hoging voor de 'HBO-kartograaf'
zou zijn vurige wens zijn.
Hij vreesde dat door de voort-
schrijdende automatisering de
klappen in de reproductiehoek
zouden vallen en hoopt dat hiervoor
tijdig een oplossing zal worden
gevonden.
Tenslotte sprak hij een dankwoord
aan allen die met hem hebben sa
mengewerkt, die hem zo'n grote
vrijheid van handelen hebben ge-
geven, niet alleen bij zijn werk,
maar ook voor de werkgroep van
de NVK.
Dank aan zijn collega's en vooral
aan zijn vrouw, die hem steeds
terzijde stond ook in moeilijke
tijden. Dank aan ieder voor de aan-
wezigheid en de ontvangen geschen-
ken.
Van de gelegenheid om tijdens de
receptie met de scheidende ambte
naar, de heer Dansen, onze 'Rinus'
nog een woordje te wis seien werd
door velen gebruik gemaakt.
62
KT 1984. X. 3
