Middels een uitstekende presenta-
tie ging hij onder meer in op de in-
tegratie van kartografische infor-
matie en remote sensing gegevens.
Als het in beide gevallen gaat om
rastergegevens is er geen princi-
pieel verschil meer in de manier
waarop ze met behulp van de Com
puter verwerkt kunnen worden.
Twee Australiers presenteerden
voorbeelden van de toepassing van
gegevensbestanden en Madill be-
schreef een Canadees ontwikke-
lingsprojekt: de introduktie van
computerkartografie in de nationa
le karteringsdienst van Zimbabwe.
Vierde zitting:
Ontwikkelingslanden.
De interesse van de ICA voor de
kartografie in de ontwikkelingslan
den werd nog eens aangetoond door
de hele Vierde zitting aan dit onder-
werp te wijden. Brown (Nederland)
en Sukoco (Indonesie) beschreven
enkele methoden voor het in kaart
brengen van de variabiliteit van de
neerslag op Java. De gehanteerde
methoden zijn betrekkelijk eenvou-
dig en de kaartbeelden zijn makke-
lijk te interpreteren door de ge-
bruikers.
Chu (VS) benadrukte de problemen
die er in ontwikkelingslanden be-
staan ten aanzien van de vervaardi-
ging van kaarten van en voor de
volkstelling. Chappuis (Frankrijk)
hield een interessante lezing over
de doelstellingen en voorlopige re-
sultaten van een bilateraal Frans-
Indiaas projekt waarin microcom-
puters werden ingezet in het Bu
reau voor de Statistiek in Andhra
Pradesh. Chappuis gaf enkele de-
tails van het systeem, alsmede
voorbeelden van thematisch karto
grafische toepassingen, waaronder
een regionale atlas. Dutt (India)
ging tenslotte in op het gebruik van
de Computer bij het maken van
kaarten ten behoeve van de milieu-
planning.
Vijfde zitting:
Onderricht aan kaartgebruikers.
Michael Wood (VK) was in de cog-
nitieve Psychologie gedoken. Het
succes van afbeeldingen tracht hij
te verklaren door het feit dat ze in
een soort Schema van verwachte
patronen passen, en als zodanig
snel door de hersens kunnen wor
den verwerkt. Door nu na te gaan
bij welke grafische strukturen men
zulke schema's waarneemt, kan
kennis worden verzameld, die ook
kan worden toegepast bij kaartont-
werp ten behoeve van een snelle
beeldvorming.
Castner en McGrath (Canada) ana
lyseerden de bij het gebruik van
zeekaarten voor navigatie gestelde
eisen, en differentieerden hierbij
naar de kaartinformatie die door
fixaties van de ogen moet worden
verzameld en de informatie die in
een perifeer zien wordt waargeno-
men. Afhankelijk daarvan kan voor
elk van de categorieen van infor
matie een passende grafische co
dering worden gezocht.
Zesde zitting: Kartografie als
gereedschap voor management.
Drie voordrachten (Meijer,
Miksovsky, Duch Gary) in deze
zitting gingen over een snelle re-
aktie op de behoeften van de kaart
gebruikers; in de Vierde (Agarwal)
werd benadrukt dat kartografen
een meer aktieve rol zouden moe-
ten speien in interdisciplinaire
werkzaamheden.
Zevende zitting:
Thematische kaarten.
Verbazingwekkend was de bijdrage
van Thrower VS)die het op Lahd-
sat gebaseerde karteringsprojekt
beschreef dat ervoor moest dienen
om Mexicanen te verhinderen ille-
gaal de grens met de Verenigde
Staten over te steken. Het enige
kartografisch belangwekkende
hierbij was het gebruik van satel-
lietopnamen voor een grensgebied,
gekenmerkt door het bestaan van
afwijkende kaartseries en statisti
sche opnamen aan weerszijden van
de grens. De Chinees Zhang Steide
specificaties op voor de kleuren-
reproduktie van remote sensing
beeiden. Hij onderzocht tevens
enige kleurenscanner-systemen op
hun geometrische nauwkeurigheid
en juiste kleurenopgave. Kesik
presenteerde een overzicht van de
op remote sensing gebaseerde
thematische karteringsprojekten in
Canada. Naast een nuttig onder-
scheid tussen beeiden en kaarten
gaf hij een overzicht van produktie-
methoden.
Achtste zitting:
Kartering van kustgebieden.
Zeer interessant waren de voor
drachten van Wedderburn-Bishop
(Australig) en Imai (Japan). De
eerste besprak het gebruik van
remote sensing bij de kartering
van het Great Barrier Reef. Eind
1984 zou een complete serie satel-
lietbeeldkaarten op de schalen
1:100. 000 en 1:250. 000 gereed
zijn. Imai ging in op het gebruik
van de 'elektronische' zeekaart.
Positie en koers van een schip
worden in dit systeem weergege-
ven op een scherm op basis van de
beschikbare methoden van plaats-
bepaling. Op het scherm wordt
tevens de kartografische informa
tie van de zeekaart (kust- en
6
KT 1985. XI. 3
