Ir L. van Zuijlen verlaat het ITC
F. J. Ormeling sr
Op 5 maart jl. nam ir Luuk van Zuijlen afscheid van het
ITC te Enschede, alwaar hij als buitengewoon hoogleraar
in de kartografie een zeer gewaardeerde medewerker
was. Over dit laatste lieten de verschillende sprekers,
onder wie de rector van het ITC prof. dr K. J. Beek, die
bij deze gelegenheid het woord voerden geen twijfel
bestaan.
Van Zuijlen's hoofdtaak lag bij de Topografische
Dienst, voorheen te Delft en sedert 1984 gevestigd te
Emmen. Zijn part-time verbintenis met het ITC dateert
van 1967 en vloeit voort uit een toenemende belangstel-
ling bij de iTC-direktie voor de kartografie De regeling
die de toenmalige rector van het ITC, prof. A. van der
Weele met Van Zuijlen trof en volgens welke laatstge-
noemde werd geacht voortaan twee dagen per week zijn
krachten aan het ITC te wijden, kan als een belangrijke
voorbereiding worden beschouwd van de oprichting van
een Kartografische Afdeling. Deze vond in 1971 haar
beslag en lanceerde in 1972 met een team van 20 man,
waaronder part-time Van Zuijlen, haar eerste kursus
voor kartografen uit ontwikkelingslanden.
Voor Van Zuijlen betekende de verbintenis met het ITC
vooralsnog weinig extra fysieke inspanning. De afstand
tussen Westvest en Kanaalweg was te verwaarlozen. De
overplaatsing van het ITC naar Enschede vergde de inzet
van een hogere orde. Gedurende de periode 1971-1987
legde de part-time forens Van Zuijlen heen en weer
reizende tussen Delft en Enschede een afstand van zeven
maal de aardomtrek af, een cijfer dat een plaats verdient
in het Guiness Book of Records. De moeilijkheden
begonnen pas goed toen de Topografische Dienst in 1984
naar Emmen werd overgeplaatst. Van Zuijlen gaf echter
geen krimp en bleef vanuit Delft het ITC en de Topografi-
sche Dienst bedienen!
Hoewel behorend tot een onder Defensie ressorterende
Dienst en dientengevolge een afwijkende geestelijke
uitmonstering dragend, kan worden vastgesteld dat Van
Zuijlen zieh in het iTC-milieu goed heeft thuis gevoeld en
steeds met genoegen de reis naar Enschede, waartoe zijn
vrijwillige dubbelrol hem wekelijks verplichtte, heeft
ondernomen. There are colder, less hospitable places
than ITC!
De jonge Kartografische Afdeling leerde hem kennen en
waarderen als een zakelijk ingestelde no-nonsens figuur,
wiens uiterlijke verschijning in blazer en grijze broek,
goed gekapt, met veelal gebruind gelaat, in de vroege
jaren zeventig nog vertrouwen inboezemde. Doorgaans
vriendelijk, zelfs hartelijk, als het nodig was afstandelijk
met een fatsoenlijke dosis autoriteit verraadde hij die
pragmatische instelling waaraan in de opbouwfase van
de afdeling behoefte was.
Daarbij kwam dat betrokkene een grote praktijkervaring
in de kaartvervaardiging meebracht-kaartkonstruktie,
-redaktie, -revisie en -reproduktie - waarmee de
afdeling haar voordeel wist te doen. Vastgesteld kan
worden dat Van Zuijlen aan de opbouw van de thans
bloeiende Kartografische Afdeling een belangrijke
bijdrage heeft geleverd, instrumenteel en edukationeel,
als raadgever bij de aanschaf van instrumenten en als
docent op welk terrein hij zeer werd gewaardeerd.
Daarnaast als spreker op vakbijeenkomsten, in binnen-
en buitenland, alternatief als vertegenwoordiger van de
Topografische Dienst en van het ITC en als publicist - al
waren niet alle tijdschriftredakteuren enthousiast over
zijn stijl; blijkbaar zijn ook aan Van Zuijlen grenzen
gesteld. Zijn voordrachten en tijdschriftbijdragen
werden des te meer op prijs gesteld daar hij voor
Nederland het voortouw nam op twee gebieden namelijk
op dat der fotokaarten en vooral op dat der automatise-
ring in de kartografie, op welk terrein hij door middel
van de NVK-Kontaktgroep Automatisering de belang-
stelling wist te stimuleren en te coördineren.
Een belangrijk aandeel was voorts voor hem weggelegd
in wat men de bloeitijd van de ICA-Kommissie voor
Automatisering in de Kartografie zou kunnen noemen
die, sedertdien overwoekerd door de Autocarto's van de
American Congress of Surveying and Mapping, in het
decennium 1975-1985 de opmars van de Computer in de
kartografie met internationale seminars in de ontwikke
lingslanden begeleidde. Onder meer heeft Van Zuijlen
zieh als docent en mede-organisator ingezet voor vier
suksesvolle seminars in respektievelijk Kenya (1978),
Indonesia (1980), China (1981) en India (1983) waarbij
KT 1987. XIII.2
22
