iets daarover gewaar. Zijn beheersing van de Franse
taal, waarvan hij zieh in het buitenland bediende, en
zijn kennis van de schone kunsten doen veronderstellen
dat hij - zoals vele socialistische voormannen - stamde
uit een beschermd bourgeoisiemilieu. Hij studeerde van
1922-1926 aan het bovengenoemde miigaik te Moskou,
waar hij de geografisch getinte kartografie-opleiding
volgde, welke brede benadering zijn denken blijvend
bei'nvloedde.
Zijn karriere begon in Siberie waar hij van 1926-1930
deelnam aan twee landmeetkundig-kartografische expe-
dities in het uiterste noordoosten, waar onder meer het
destijds nog nauwelijks bekende, tot 3000 m oprijzende
Tsjerskigebergte, een der laatste witte plekken op de
wereldkaart, werd verkend. Van 1932-1936 leidde Sa-
lichtchev de kartografische afdeling van het Instituut
voor Arctisch Onderzoek, dat deze exploraties koördi-
neerde en waar de resultaten in rapporten (waarin Sa-
lichtchev onder meer het gebruik van luchtfoto's voor
kleinschalige karteringen aanbeval) en op kaarten op
schalen 1:1 miljoen en 1:2,5 miljoen werden vastgelegd.
De vakwereld buiten de Sovjetunie werd over deze ex
ploraties geinformeerd door Salichtchev's berichten in
Petermann 's Geographische Mitteilungen en in de Geo
graphical Review in de jaren dertig.
Stuwend atlasredakteur
De volgende fase van Salichtchev's loopbaan bracht
hem naar Moskou waar hij van 1936-1939 deelnam aan
de samenstelling van de 'Grote Sovjet Wereldatlas',
waarvan het eerste deel op de wereldtentoonstelling te
Parijs in 1937 werd getoond en op vakgenoten de nodi-
ge indruk maakte. Zijn betrokkenheid bij dit kaartwerk
betekende een keerpunt in Salichtchev's leven in die zin
dat voortaan atlaskartografie een van zijn belangrijkste
werkterreinen werd. Hij ontwikkelde zieh tot een der
stuwende krachten van de opzienbarende Sovjetrussi-
sche atlasproduktie in de naoorlogse jaren. Achtereen-
volgens werkte hij, afwisselend als lid en als voorzitter
van de betreffende redaktiekommissies, aan de 'Marine
Atlas' (1953), de 'Atlas van de Geschiedenis der Geo-
grafische Exploratie' (1959) en de 'Fysisch-geografische
Wereldatlas' (1964), alle uitgaven in het Russisch en
even zovele mijlpalen van de Russische kartografie. In
recentere tijd werkte hij nog mee aan de 'Atlas der
Oceanen' (1974-1980), een encyclopedisch werk in drie
delen met uitputtende informatie over de wereldzeeen.
In 1947 lanceerde Salichtchev het voorstel van een inte
grale kartering van de Sovjetunie, beheizende het denk-
beeld om het land behalve met topografische kaarten
tevens met series komplexe regionale atlassen en thema
tische kaarten te bedekken. Het plan werd overgeno-
men door de gugk en leidde tot een indrukwekkende
produktie van regionale atlassen waarvan er in de Peri
ode 1958-1964 tien versehenen met als eerste de 'Atlas
van Wit-Rusland'. Bezorgd over de uiteenlopende in-
houd en opzet van deze atlassen produeeerden Salich
tchev en zijn medewerkers in 1963 de 'Atlas van het
distrikt Kustanai', die voortaan als standaardmodel
gold.
Voor wat betreft het tweede aspekt van zijn voorstel
slaagde Salichtchev er in, toegerust met uitgebreide vol-
machten, een groep van kartografen, geografen, geolo-
gen en historici te vormen die er in slaagde voor
onderwijs- en referentiedoeleinden een reeks themati
sche wandkaarten van de Sovjetunie te vervaardigen.
In 1956 werd Salichtchev tot voorzitter gekozen van de
kommissie voor nationale atlassen van de International
Geographical Union (igu), een funktie die hij 16 j aar
bekleedde. Op verzoek van zijn kommissie legde hij
richtlijnen voor de vervaardiging van nationale atlassen
vast in de publikatie Atlas Nationaux (1960), oorspron-
kelijk versehenen in het Frans en Russisch, in 1972 ver-
taald in het Engels en in Canada gepubliceerd als Car-
tographica Monograph No. 4. Ofschoon sedertdien op
het gebied van nationale en regionale atlassen nieuwe
denkbeeiden zijn ontwikkeld, is deze publikatie nog
steeds de enige systematische Studie over het onder-
werp. Het boek vond wijde erkenning en heeft in niet
geringe mate bijgedragen tot de produktie van nationa
le atlassen overal ter wereld. In 1976 legden Salichtchev
en zijn medewerkers, kartografen en geografen, hun er-
varingen in de Russische atlasproduktie vast in het vo-
lumineuze werk Kompleksnye Regionalnye Atlasy
(638 pp.), waarvan voor zover mij bekend geen verta-
ling in een der westerse talen bestaat.
De akademicus
Salichtchev's akademische loopbaan begon in 1931 met
zijn benoeming als docent in het ontwerpen, konstrue-
ren en produceren van kaarten aan een nieuw opgezette
kursus aan de Universiteit van Leningrad. Vijf jaar la-
ter werd hij tot hoogleraar benoemd aan zijn alma
mata, het miigaik te Moskou. In de oorlog doeeerde
hij tevens aan de Universiteit van Moskou alwaar hij
verschillende funkties vervulde en in 1947 zijn defini-
tieve bestemming vond, eerst als hoogleraar en sedert
1950 tevens als hoofd van de Kartografische afdeling
van de Geografische Fakulteit. In de 35 jaren dat hij
deze funktie vervulde, ontwikkelde de afdeling, alwaar
suksessievelijk automatisering en het gebruik van satel-
lietbeelden werden ingevoerd, zieh tot een onderwijs-
en onderzoekeentrum van internationale reputatie. Bo-
vendien slaagde Salichtchev er in zijn pedagogische en
wetenschappelijke aktiviteiten te kombineren met om-
vangrijke bestuurlijke werkzaamheden. Hij speelde een
belangrijke rol in het geografische en kartografische
verenigingsleven zowel nationaal als internationaal. In
ica- en iGU-funkties droeg hij door voordrachten en
publikaties bij tot de versterking van het imago van de
sovjetrussische kartografie.
De theoreticus
In de loop van zijn karriere verdiepte Salichtchev zieh
12
KT 1989.XV.1
