Kenmerk van veel van dit soort 'officiele' kaarten is
dat de makers hebben gemeend er goed aan te doen
om alles wat in hun ogen niet relevant was in relatie tot
de 'boodschap', domweg weg te Iaten. De gebruiker
heeft als aanvulling tenminste een Bosatlas, een of
meer wegenkaarten en enkele stadsplattegronden nodig
om alle gevonden informatie opnieuw in de werkelijk-
heid te kunnen herplaatsen. (Van de uitgevers van de
Bosatlas vernam ik overigens dat Japanners onze kaar
ten in het algemeen te 'leeg' vinden en dus te weinig
geld voor hun waar krijgen; een kaart hoort in hun
ogen zoveel mogelijk informatie te bevatten als grafisch
gezien mogelijk is.
Men kan te ver gaan natuurlijk; in een Japanse reisgids
trof ik een kaart van Amsterdam aan, waar alle niet
bebouwde open stukken als 'park' en dus groen waren
ingevuld. Wat zullen onze Oosterse vrienden in het ha-
vengebied en aan de winderige verlaten IJ-boulevard
hebben opgekeken!)
Gemeentelijke voorlichters in Nieuwegein bedachten
een 'Hondekaart Nieuwegein'. Met kleurvlakken is
hierop aangegeven waar honden wel en niet hun be-
hoefte mögen doen, los of aangelijnd.
Een boswachter van Natuurmonumenten vertelde dat
hij tegenwoordig alleen in het gezelschap van een met
vuistwapen uitgeruste geüniformeerde agent, de in zijn
Figuur 5. Twee voorbeelden van miskommunikatie in de omslagen van twee wervende folders in 'VVV-formaat'. Keuze, kleurge-
bruik en plaats van tekst en afbeeldingen zijn alle even ongelukkig, evenals het kurieuze geamputeerde 'logovan het Maririem
Museum te Rotterdam. (Uitgaves: Maritiem Museum, Rotterdam en Delta Expo, Burgh-Haamstede.)
KT 1990.XVI.1
23
DUIK'S
