Wrm
fW»1
KARTOGRAFISCH TIJDSCHRIFT
INTERACTIEF
in memoriam
In memoriam ir. j.a.c.e. van
Roermund
Op donderdag 5 januari 1995 overleed
op 75-jarige leeftijd in Delft de heer
ir. J.A.C.E. van Roermund, oud-direc-
teur van de Topografische Dienst.
De heer Van Roermund volgde na zijn
middelbare school de opleiding tot
beroepsofficier van de landmacht aan
de KMA te Breda. Hij werd als luitenant
ingezet in mei 1940 in de slag aan de
Grebbeberg.
In September 1940 begon hij aan de Stu
die voor civiel-landmeter aan de, toen
nog, Technische Hogeschool te Delft.
Hij moest deze Studie onderbreken in
mei 1942 toen hij met de Nederlandse
beroepsofficieren in krijgsgevangen-
schap werd weggevoerd naar Neuren
berg in Duitsland, daarna naar Stanislau
in Polen en vervolgens naar Neu-
Brandenburg bij Berlijn, waar hij in
1945 door de Russen werd bevrijd.
Tijdens de krijgsgevangenschap heeft
hij zoveel mogelijk doorgestudeerd uit
dictaten die hem werden gestuurd. Na
de oorlog kon hij daarom snel afstude-
ren en haalde hij in 1946 het diploma
civiel-landmeter met lof. In 19 51 werd
dit gevolgd door het diploma geode-
tisch ingenieur.
In 1946 werd hij geplaatst bij de
Topografische Dienst in Utrecht. De
dienst was in de oorlog verplaatst van
Den Haag naar Utrecht en kwam in
1948 naar Delft. Daar werd de organi-
satie weer hersteld.
De heer Van Roermund werd benoemd
tot hoofd van de landmeetkundige
afdeling. Deze functie vervulde hij tot
i960. Toen werd hij benoemd tot
hoofd opnemingsdienst en in 1970 tot
directeur. In 1984 ging hij, op 65-jarige
leeftijd, met pensioen.
Tijdens zijn diensttijd werden bij de
luchtkartering, de kartografie en de
reproduktie, door toepassing van nieu-
we technieken, vele Verbeteringen door-
gevoerd, hetgeen hij sterk bevorderde.
Daarnaast vervulde hij vele bestuurs-
functies in landmeetkundige en karto-
grafische organisaties evenals in de
gemeentelijke en kerkelijke wereld. Hij
was onder meer jarenlang gemeente-
raadslid in Delft.
Voor zijn grote inzet werd hem de
koninklijke onderscheiding Officier in
de Orde van Oranje Nassau toegekend.
De laatste jaren van zij leven leed hij
aan een ernstige ziekte, die hij moedig
gedragen heeft.
L. van Zuijlen
In memoriam dr. Helen M.Wallis
Na een moedig gedragen kwaadaardige
ziekte overleed op 7 februari 1995 op
70-jarige leeftijd dr. Helen M. Wallis,
voormalig beheerder van de kaartcol-
lectie van de British Library, een func
tie die zij 19 jaar vervulde. Wij verliezen
in haar een charmante, erudiete collega
die zieh op tal van deelterreinen van de
historische kartografie heeft bewogen.
Als spreker wist zij haar kennis, veelal
gekruid met humor, op boeiende wijze
ten tonele te brengen. Haar talrijke
publikaties zijn verspreid over een bon-
te rij van kartografische en geografische
tijdschriften, varierend van Imago
Mundi tot de Globusfreund, van het
Cartographic Journal en het Geographie
Magazine tot de British Museum
Quarterly en The Map Collector. Zij
scoorde hoog met de facsimile-uitgave
van de uit 1542 daterende atlas in manu-
scriptvorm met tekst van de hydrograaf
Jean Rotz uit Dieppe, getiteld The Boke
of Idrography. Het origineel werd des-
tijds aan Koning Hendrik VIII aangebo-
den, de facsimile-uitgave door Koningin
Elisabeth aan President Reagan.
Helen Wallis bekleedde bestuursfunc-
ties in diverse nationale en internatio
nale organisaties zoals in de British
Cartographic Society, in de Interna
tional Cartographic Association (iCA)
en in de International Federation of
Library Associations (iFLA). Als zodanig
was zij ter bijwoning van conferenties,
congressen en vergaderingen of als gast-
docente veelvuldig onderweg. Zij trok
dikwijls op met haar vriendin en colle
ga prof. Eila M.J. Campbell, eveneens
een gerespecteerde naam in de karto-
grafenwereld, die kort vöör haar over
leed. In de ICA gaf zij in 1972 de stoot tot
de oprichting van een werkgroep voor
Historische Kartografie die veel actieve
leden aantrok. Tijdens vijf opeenvolgen-
de tweejaarlijkse congressen slaagde zij er
in steeds een aantrekkelijke zitting histo
rische kartografie te organiseren die
temidden van het aangroeiend compu-
tergeweld veel waardering vond. Als eer-
ste omvangrijke project van de com-
missie startte dr. Wallis eind jaren 1970
samen met prof. Arthur Robinson
(v.S.), een onderzoek naar de innovatie-
ve ideeen die in de loop der tijden tot
de ontwikkeling van de kartografie
hadden bijgedragen. Na jarenlang
speurwerk resulteerde deze Studie in
1987 in de publikatie van het in vak-
kringen hooggewaardeerde boekwerk
Cartographical Innovations. Bij de voor-
bereiding werd zij geassisteerd door een
internationaal team, dat uitgroeide tot
liefst 96 medewerkers en correspon-
denten. De prestatie om zovele mede
werkers van verschillende nationalitei-
ten en achtergronden onder een
noemer te brengen getuigt van de tact
en vaardigheid waarmee het project tot
een goed einde werd gebracht.
Reeds in 1976 werd de Status van de suc-
cesvolle werkgroep door het ICA-bestuur
opgewaardeerd tot commissie en in 1984
tot Standing ICA-Commission. Vervol
gens nam Monique Peletier (Fr.) de Ri
ding van de commissie over.
Diverse onderscheidingen vielen dr. Wallis
ten deel. Voor haar bijdrage aan het biblio-
theekwezen werd haar in 1986 de Order of
the British Empire verleend; de ICA
benoemde haar in 1991 tot erelid. Haar tal
rijke vrienden zullen met veel genegenheid
en professionele waardering aan Helen
blijven denken.
F.J. Ormelingsr.
berichten
Getuigschriften OGCU-cursus
kartografie
De cursus 1994-1995 voor technisch kar-
tograaf I van het OGCU is op 24 maart
1995 afgesloten.
De volgende deelnemers hebben het
getuigschrift in ontvangst mögen
nemen:
I. van Dijck, P. Dijkstra, H. Drost,
W. de Groot, E. Goudkuil, H. van
Hooren, H. Keller, R. Lübbes, A. van
de Meerendonk, H. Meulblok,
M. Prinsen, R. Reiters, F. Rettob,
A. Slijters, G. van Vilsteren, E. Visser,
I. Vos en J. de Witte.
Een bewijs van deelname ontvingen:
B. van Breenen en R. van Loon.
De evaluatie-enquete welke is gehou-
den na afloop van de cursus gaf een
redelijk positief resultaat te zien.
Organisatorisch waren er weinig of
geen problemen. Hier is uit op te
maken dat de kinderziekten die de eer-
ste keer de cursus belaagden groten-
deels overwonnen zijn. Niettemin blijft
