Wandelen aan de top van de ica
Een compilatie van twee Interviews met Fräser Taylor,
scheidend President, en Michael Wood, aankomend President
KARTOGRAFISCH TIJDSCHRIFT
I995-XXI-4
Jong en onbekend met een organisatie als de ica ben ik
aanwezig op de Ice Break Party tijdens de iye conferen-
tie van de International Cartographic Association (ica).
Hier zou het toch mogelijk moeten zijn een goed beeld
te krijgen van wie er zieh aangetrokken voelt tot de ica
en wat voor mensen dit dan wel niet zijn.
Een nogal gemeleerd gezelschap van
oude en jonge, chique en casual, dik
en dun, mannen en soms vrouwen
doemt op als ik met een Amerikaanse
collega de zaal overzie. Een beeld wat
is gebleven sinds ik beide hoofdrolspe-
lers van deze internationale organisatie
kort heb kunnen spreken. Fräser Tay
lor heeft als scheidend president een
aantal wapenfeiten te melden en kan
tevens een wat meer uitgesproken oor-
deel geven over Morrison, die zieh als
key-note Speaker weliswaar terughou-
dend, kritisch over de organisatie heeft
uitgesproken. Taylor grijpt deze moge-
lijkheid direct aan nadat ik hem ge-
vraagd heb hoe het congres verloopt.
Fräser Taylor,
scheidend voorzitter
van de ICA.
'Uitzqnderlijk goed' is zijn directe commentaar. Het con
gres is tot nu toe het grootste ooit gehouden en het aantal
deelnemers overtrof de stoutste verwachtingen. Tevens zijn
er een aantal grote tentoonstellingen te bezichtigen, waar-
onder de Portolanen, die behalve uitzonderlijke kartografi-
sche waarde tevens enige miljoenen aan dollars vertegen-
woordigen. Daarom moet er maar eens uitgekeken worden
of het niet mogelijk is de tentoonstellingen voortaan open-
baar te maken. Op mijn vraag of deze suggestie het eerste
resultaat is van de kritische noot van Morrison wordt reso-
luut met 'Nee!' geantwoord. Taylor: 'Ieder punt door Mor
rison aangedragen is reeds een onderwerp van aandacht bij
het ica. Misschien dat Morrison niet beseft dat sinds zijn
aftreden de ica hard op weg is gegaan met veranderen, en
wel op een enorm dynamische manier. Er is een grotere be-
trokkenheid bij internationale ontwikkelingen, kleine groe-
pen zoals vrouwen en ontwikkelingslanden worden beter
vertegenwoordigd, de invloed op het gebied van internatio
nale standaardisatie is groot en er worden steeds meer rela-
ties aangeknoopt met andere internationale organisaties
zoals de iusm en de UN. Morrison is vijf jaar te laat met zijn
opmerkingen en door ze nu uit te spreken bevestigt hij
siechts dat de ica de goede kant op gaat.'
Michael Wood ziet het echter allemaal wat meer genuan-
ceerd. Hij moet tenslotte nog en kan zieh geen uitgespro
ken helder standpunt veroorloven. Hij geeft te kennen dat
de ica mensen zoals Morrison nodig heeft om scherp te
blijven en nieuwe ontwikkelingen goed op te pakken. Het
is dan aan de voorzitter met zijn vice-voorzitters om deze
zaken in de ica op te nemen en daarmee uit te dragen naar
de leden. Daarnaast is het natuurlijk de taak van de 'key-
note' spreker om prikkels uit te delen.
Enigszins overdonderd door deze waterval van lof over de
ica vraag ik beiden toch nog eens naar hoe het dan zit met
die jonge kartografen en het oppikken van nieuwe technie-
ken in het vakgebied. Taylor is het niet met me eens dat er
zo weinig jonge kartografen te zien zijn. Niet alleen worden
er steeds meer papers door jongeren gepresenteerd, het is
00k beleid geworden van de ica om deze groep kartografen
wat meer te betrekken bij de organisatie. Een belangrijk
punt wat bij iedere ontwikkeling speelt is het feit dat de
55
