het marmeren blad van een van de stenen tafels. Pratend met zijn
collega prof. Schermerhorn of alleen, zijn blik naar buiten gericht.
Zo hadden we ons nu, vóór we in Delft kwamen, een hoogleraar
voorgesteld; geen van zijn collega's kon in onze ogen prof. Tienstra
in professoraal uiterlijk overtreffen.
Dit oppervlakkige contact in het eerste jaar was reeds voldoende
om ons een groot ontzag jegens hem in te boezemen. Beter nog dan
ontzag geeft eerbied aan wat wij voor hem voelden; eerbied die tot
het eind toe is blijven bestaan.
Het was vooral in de oorlogsjaren, deze belangrijke fase in de ge
schiedenis der Technische Hogeschool, dat er tussen hem en de stu
denten een zeer nauw contact is ontstaan.
Toen de studenten, die hij de razzia's van Februari 1943 waren
gearresteerd, weer uit het concentratiekamp Yught waren vrijgelaten,
werd door de bezettingsautoriteiten van alle studenten geeist de
z.g.n. loyaliteitsverklaring vóór 11 April 1943 te tekenen. In de zeer
rumoerige dagen die aan deze datum vooraf gingen, was prof. Tien
stra voor de landmeetkundige studenten de centrale figuur. Door
lopend kwamen die dagen studenten bij hem thuis om met hem deze
kwestie te bespreken. Het moeten zeer moeilijke dagen zijn geweest
voor hem, die zocht naar een advies dat verantwoord was in de
eerste plaats voor de Nederlandse zaak, maar eveneens voor de po
sitie van de student na de genomen beslissing. Voor en tegen werden
honderden keren tegen elkaar afgewogen. De verantwoordelijkheid
voor een advies van al of niet tekenen dat ieder moment weer van
hem gevraagd werd was bijna te veel om te dragen, zelfs voor prof.
Tienstra. Wij studenten begrepen ook zeer wel zijn grote moeilijk
heden in deze dagen.
Op de laatste dag vóór de beruchte 11 April werden we nog eens
bij elkaar geroepen in het Geodesiegebouw. Er heerste een span
ning zoals men maar zelden in een hoogleraarskamer meemaakt.
Prof. Tienstra hield een korte toespraak die hierop neerkwam, dat
hij na rijp beraad besloten had te adviseren om niet te tekenen, hoe
wel hij besefte dat wij studenten hierdoor een zeer moeilijke tijd
tegemoet zouden gaan. Maar hij was er ook van overtuigd, dat even-
12
