Ontmoeting
Onlangs op een van mijn fietstochten door het bekoorlijke Zuid
Limburg werd me een ware verrassing bereid, toen een groot for
maat bord aan een genoeglijke dorpse winkel-van-Sinkel aankon
digde, dat daar een landmeter gevestigd was. De winkel-etalage
deed zeker niet vermoeden, dat landmeetkunde een verkoop
artikel is, en nieuwsgierig ging ik dan ook naar binnen om te
onderzoeken aan welk persoon de verbórgen helft van het ogen
schijnlijk dualistisch beroep verbonden was.
En ja, achter de toonbank stonden twee mensen, naar schatting
boven de zestig, de vrouw geheel grijs, de man een hoofd vol blon
de haren, en zij schenen de oplossing van het vraagstuk, dat zich
vóór de winkelpui voordeed. Naar de man mij later verklaarde,
had hij de winkel slechts opgezet ter tegemoetkoming van zijn
bedrijvige vrouw, terwijl hij al sinds 40 jaar een dagtaak had met
landmeten.
Terwijl de vrouw doorging met de klanten te bedienen en lief
devol de artikelen in haar handen woog, begon hij me van achter
de toonbank te vertellen over zijn werk, de winkelwaren latend
voor wat zij waren: Hartedief-kachelpoets, E.H.B.O.-artikelen, sou-
veniers, „klemmen om dieren te temmen en te doden" gloeilam
pen, ansichten, enz..
In mijn onwetendheid stelde ik de landmeter allerlei vragen, en
gaandeweg ontspon zich een interessant gesprek, waarin hij met
warmte vertelde van zijn jarenlange practijk.
Zijn voornaamste werkzaamheden lagen op het voorterrein van
de notaris. U weet, dat op de bekende aanhef van een notariële acte,
waarin de comparanten ter linker- en ter rechterzijde zich aan de
lezer komen voorstellen, de clausules over de betreffende percelen
en goederen behoren te volgen.
Deze toevoeging van de landmeter zelf.
162
