vindingrijkheid, moed en doorzettingsvermogen de hoogste eisen stelde;
en dat in ons knusse vaderlandje!
Maar, zo zal men tegenwerpen, dat is zo'n 40 jaar geleden, tegenwoordig
doen we zoiets toch zeker „hydrostatisch"Beschik je dan bovendien
nog over moderne communicatiemiddelen als mobilofoon en landrover,
dan loopt de zaak op rolletjes en is alle avontuurlijkheid van het land-
metersbestaan in ons aangeharkte Nederlandje wel verdwenen. Ja, ja
Welnu, die hydrostatische herwaterpassing is uitgevoerd. Op een woens
dagavond vertrekken we uit Delft naar Harlingen, waar we ons in
schepen aan boord van het Rijkskabelschip „Poolster". En tussen 30
september en 10 oktober, nu een jaar geleden, speelt zich een uniek
stukje werk af. Ik zwijg over de verkenning, over de spannende uren
tijdens het uitleggen van de kabel, over de ijspalen-aanvoer voor de
vloeistofbarometers uit Harlingen, en zeg alleen iets over ons kamp.
Gedrieën zullen we een week lang op de onafzienbare vlakte van de
Noordvaarder kamperen, dag en nacht waarnemingen verrichtend,
temperaturen opnemend, waterpassend naar NAP bouten. Met om de
twee uur mobilofooncontact (inderdaad!) met het station Vlieland en
eenmaal 's daags getweeën of alleen per landrover (inderdaad!) naar de
beschaafde werelddineren in hotel Oepkes, ijs afhalen bij de veerdienst,
de mandfles met water vullen en levensmiddelen inslaan. Machtig, zo'n
„ruig" leventje!
Maar ach, de Noordvaarder is zo verraderlijk. Op een keer raken we het
spoor bijster en zinken we tot aan de bumper weg in een mengsel van
zand en klei.
Natuurlijk, er liggen wel aangespoelde planken, en natuurlijk, je hebt
een schop bij de hand. Maar als je dan 50 meter verderop weer wegzinkt,
zinkt de moed je eenparig in de schoenen Op een middag halen we
ternauwernood de garage: het rempedaal weigert, de koppelingsplaten
liggen eruit en alles zit zo onder zout en zand dat de wagen broodnodig
helemaal uit elkaar moet: wielen eraf, motor eruit, enz. De landrover
van de vrachtrijder is natuurlijk stuk, de lorreboer kan de zijne niet
missen en de voor de politiejeep verantwoordelijke man is onvindbaar;
daar sta je met je levensmiddelen en ijspaal in de kou! Na enig soebatten
bereiken we toch nog iets: een LSK-exemplaar zal ons aan het strand
afleveren, maaralleen voor deze éne keerEnfin, de kampbevolking is
weer compleet en het voedsel toereikend voor een dag. Onze broeders
275