RADIOPLAATSBEPALING TEN BEHOEVE VAN KAARTERING Cjedurende de tweede wereldoorlog werden ten behoeve van de scheepvaart en luchtvaart een aantal systemen van radioplaatsbepaling ontwikkeldhet daarmede beoogde doel was het veilig stellen van de navigatie onder omstandigheden en op plaatsen waar andere hulpmiddelen ontbraken, dan wel door oorlogsomstandig heden niet gebruikt konden worden (b.v. gedoofde vuurtorens). De voor dergelijke toepassingen toen en ook thans nog te stellen nauwkeurig- heidseisen zijn van een geodetisch standpunt bezien niet hoog. Met enkele van de in die jaren ontwikkelde systemen kon echter een zo danige nauwkeurigheid bereikt worden, dat zij toepassing vonden voor doeleinden waarbij hogere eisen aan precisie gesteld werden. Als voor beelden worden genoemd mijnenveegoperaties en luchtbombardemen ten. Weliswaar liet de werkelijk bereikte nauwkeurigheid nog te wensen over, doch reeds gedurende de oorlog werd ingezien, dat hier principiële en geheel nieuwe mogelijkheden lagen op het terrein van de geodesie en kaartering. In 1945 werden de eerste proeven in die richting genomen met de toen bestaande en voor civiel gebruik vrijgegeven militaire apparatuur. De nauwkeurigheid kon geleidelijk worden opgevoerd, enerzijds door een zich uitbreidende kennis omtrent de wijze waarop radiogolven zich voortplanten, anderzijds door gebruik te maken van nieuwe vindingen op het gebied van de radiotechniek. De geodetische resultaten werden zeer verspreid en daardoor onoverzich telijk gepubliceerd. Misleidend heeft gewerkt dat weliswaar niet alle, doch wel vele publikaties van de hand waren (en dikwijls ook thans nog zijn) van of geïnspireerd werden door de fabrikanten. Daarbij werden en worden nog al eens mogelijkheden en nauwkeurigheden gesuggereerd, 90 DOOR J. TH. VERSTELLE HOOFD VAN DE RESEARCH AFDELING VAN HET BUREAU HYDROGRAFIE VAN DE KONINKLIJKE MARINE

Digitale Tijdschriftenarchief Stichting De Hollandse Cirkel en Geo Informatie Nederland

Lustrumboek Snellius | 1960 | | pagina 91