183 Daarbij bleek vóór het licht een levensgrote ijskegel te zijn ontstaan, die bij stukjes en beetjes afgebroken moest worden. Het licht was boven op een uit grote stukken steen opgebouwd signaal geplaatst: een hachelijke toestand die de mannen, door het vele ijs op de stenen, heel wat ontvellingen bezorgde. Na dit avontuur keerden we terug naar ons huis, het weer klaarde op en de mannen gingen dezelfde avond nog naar het punt, het aan mij overlatend de lege batterijen op te laden. Dit werk is een wedloop met de tijd en met de schaars voorkomende hogedrukgebieden: één gemiste nacht kan weken wach ten betekenen. Slechts zes tot acht nachten zijn nodig om het werk te klaren en wanneer u bedenkt, dat het werk vaak twee tot drie maanden neemt, zult u begrijpen dat naast de lichamelijke inspanning ook de geestelijke een grote rol speelt en een stempel kan drukken op het werk en op degenen die het moeten uitvoeren. Het leven op een bergtop is niet ideaal: wonen in Himalaya- tenten en primussen stoken om de ergste kou te verdrijven. En ook al slaap je dan in met bont gevoerde slaapzakken, de onderlaag - de rots - blijft hard. Maar na een week prachtig weer zijn de metingen dan toch klaar en komt er een vermoeid maar blij drietal tegen de nacht naar beneden met ieder zo'n 30 kilogram op de rug De spanning is gebroken en er wordt een feestje van gemaakt. De volgende dagen worden gebruikt om het loodzware instru ment en de andere uitrusting naar beneden te dragen, want de helikopter vliegt nu in een ander district. Mijn man vindt twee kleine, tanige Lappen van zo'n zestig jaar oud bereid het karwei op zich te nemen. Ik heb hen de laatste -steile - 500 meter zien afdalen, voetje voor voetje, af en toe wankelend onder de eigenlijk te zware last. Iedere vijf minuten wisselen de dragers totdat het kost bare instrument voorzichtig in de auto kan worden getild U kunt zich niet voorstellen hoe indrukwekkend het is om mensen, gebukt onder zóveel bagage, overspoeld door regen, stap voor stap af te zien dalen. Nu ik dit alles voor u opschrijf, zijn we weer teruggekeerd in onze gerieflijke flat in Oslo. Het leven gaat weer zijn normale gang, maar we hebben tegen elkaar gezegd: volgend jaar gaan we wéér, gaan we samen!

Digitale Tijdschriftenarchief Stichting De Hollandse Cirkel en Geo Informatie Nederland

Lustrumboek Snellius | 1965 | | pagina 180