53
triangulatie met Lehulp van sate
neren.
Samenvattend kan worden gezegd dat de kunstmanen sinds 1957 reeds veel tot
de ontwikkeling van de geodetische wetenschap hebben bijgedragen en het
lijkt geen al te gewaagde voorspelling dat in de toekomst ook in Nederland
meerdere geodeten bij dit werk zullen worden betrokken.
literatuur
Boeken:
1. F. R. Helmert, Die mathematischen und physikalischen Theorien der höheren Geodasie
II. Teil, 1884.
2. V. M. Blanco and S. W. McCuskey, Basic physics of the solar system, 1961.
3. D. Brouwer and G. M. Clemence, Methods of celestial mechanics, 1961.
4. K. Stumpff, Himmelsmechanik. Band I, 1959, Band II, 1965.
5. A. Berroth und W. Hofmann, Kosmische Geodasie, 1960.
6. Ivan I. Mueller, Introduction to satellite geodesy, 1964.
7. Sir Harrie Massey, Space Physics, 1964.
8. Sir Harrie Massey, Het nieuwe tijdperk der fysica, 1960.
9. G. Veis (editor), The use of artificial satellites in Geodesy, 1962. Proceedings of the first
international symposium at Washington, D.C.
Artikelen
1. L. Aardoom en J. C. de Munck, An experiment on photographic satellite tracking (zie [9]).
2. G. J. Bruins, The first international symposium on the use of artificial satellites in Geodesy,
Tijdschrift Kadaster en Landmeetkunde 1962, nr. 4.
3. L. Aardoom, De geodeet en de kunstmaan. Tijdschrift Kadaster en Landmeetkunde 1963,
nr. 2.
4. J. C. de Munck, Some information about accurate satellite tracking in Delft. Communica
tion at the second international symposium at Athens, 1965.
