Figuur 2
methoden hebben geen last van de ionosfeer en nauwelijks van de
waterdamp. De nauwkeurigheid in de enkele meting van een la
serafstand naar een satelliet (ook de maan is een satelliet) is
zeer gunstig. Eén of enkele centimeters lijkt een bereikbare
waarde binnen niet al te lange tijd.
Een veelbelovende techniek waarmee nu reeds een nauwkeurig
heid van een decimeter per megameter gehaald wordt, is de
zeer-lange-basis-interferometrie (Engelse afkorting V.L.B.I.).
Hierbij meet men de verandering met de tijd van het afstandver
schil tussen een hemellichaam (dikwijls een quasar) of een
kunstmaan en een aantal vaste waarnemingsstations op aarde.
In ieder waarnemingsstation wordt het ontvangen signaal geregi
streerd samen met een tijdsignaal van een zeer nauwkeurige
(atoom-)klok. De registraties van de verschillende stations wor
den achteraf met behulp van korrelatietechnieken met elkaar
vergeleken. Het voordeel van deze techniek is dat men slechts
zeer beperkte kennis van de signalen hoeft te hebben, zodat men
onbekend en geheim gecodeerde satellieten en zelfs radiobron
nen (quasars) kan gebruiken; het nadeel is dat men zeer nauw
keurige klokken nodig heeft.
Een ander voorbeeld van radiomeetmethoden in de ruimte wordt
34
Ruimte geodesie
Sm
Sm afstand naar maan b.v. lasar
S|( afstand naar kunstmaan b.v. laser
AS|{ afstandverschil naar kunstma(a)n(en) (doppler.GPS)
ASs afstandverschil naar ster (VLBi
