De 2400 meter langemariene seismische kabelw opgerolde toestand op het
achterdek. Honderden seismometers bevinden zich in de met vloeistof gevulde
slang.
deze 48 "traces" naast elkaar plaatsen, blijkt dat een horizontale laag als een
hyperbool wordt afgebeeld, de zgn. TX-grafiek. Het is eenvoudig te zien dat de
formule
(v.T)2—x2 d2
geldt, waarin v de voortplantingssnelheid en T de halve looptijd tussen vertrek en
ontvangst der geluidstrillingen is. Het is dus simpel om een correctie aan te bren
gen, waardoor de lijn wordt recht getrokken; dit wordt de "normal move out" of
NMO-correctie genoemd. De helling van de asymptoot van de hyperbool wordt
bepaald door de snelheid (v) en deze wijzigt zich met de diepte, zodat de TX
krommen voor verschillende lagen niet congruent zijn. Op deze manier kan men
een idee krijgen van de voorplantingssnelheid als functie van de diepte. Een com
plicatie treedt op als de reflecterende laag niet horizontaal is. Speciale methoden
zijn ontwikkeld om dit effect in rekening te brengen.
Na ieder schot zou men de hele combinatie van instrument, energiebron en kabel
"spread" genaamd 1200 meter kunnen opschuiven om een volledige bedek
king te krijgen. In de praktijk schuift men meestal slechts één groep op, dus 25
meter. Zodoende krijgt men voor elk reflectiepunt evenveel waarnemingen als er
groepen zijn. Deze worden tot één afgeleide waarneming gesommeerd, een proces
dat "stacking" wordt genoemd. Dit heeft het voordeel dat de signaal-ruis verhou-
182
