Op deze wijze wordt bij een 3-D meting op vele seismometers de reflectie van
één punt waargenomen.
verplaatsen, of door een combinatie van beide. Op deze manier krijgt men een
meervoudige bedekking voor punten, die in een netwerk met onderlinge afstan
den van bv. 25 meter het hele gebied bestrijken.
Op zee is dit meetproces moeilijker te realiseren. Daar meet men evenwijdige
profielen op onderlinge afstanden van bv. 50 meter. Om de efficiëntie te vergro
ten sleept men wel de airguns op zo'n 40 meter aan stuur- en bakboord, wat door
middel van paravanen wordt bereikt. Door deze twee arrays afwisselend af te
vuren, meet men twee lijnen in één bootpassage. Het lukt natuurlijk nooit om
een even regelmatig patroon te maken als dat op land gebeurt, omdat men de be
wegingen van de streamer en de feathering angle niet in de hand heeft. Daarom
bepaalt men de plaats van de streamer met behulp van een 8-tal ingebouwde mag
netische kompassen, ondersteund door akoestische of andere plaatsbepaling. Alle
reflecties, die van binnen eenzelfde rechthoek komen, worden in de stacking
procedure bij elkaar opgeteld sn beschouwd als van één punt te komen. Het hele
gebied wordt als het ware bedekt met de velden van een schaakbord. Deze velden
- die niet vierkant hoeven te zijn - noemt men "bins" en het groeperen van de
metingen "binning".
190
Shotpoint traverses
