razzia's - deden velen besluiten het in Delft maar voor gezien te houden. Zelf
pakte ik al mijn studiemateriaal in mijn hutkoffer en zond dit naar mijn ouder
lijk huis in Twente, in de hoop daar nog iets nuttigs mee te kunnen doen.
Eind januari 1943 bereikten mij de berichten uit Delft dat zo langzamerhand ie
dereen daar weer terugkeerdealles leek heel rustig. Ik besloot dan ook eveneens
terug te gaan. De hutkoffer werd weer volgepakt en per van Gend Loos ver
zonden. Maandag 1 februari arriveerde ik in Delft, maar kon de eerste dagen nog
geen colleges volgen, omdat mijn boeken en collegedictaten nog niet waren ge
arriveerd. Dat laatste geschiedde op vrijdag 5 februari, zodat ik zaterdagmorgen
6 februari mijn eerste colleges weer kon volgen. Dat was van 9 tot 11 uur op
Technische Physica bij Prof. van Heel. Het eerste uur verliep normaal, maar tij
dens het tweede uur drong de Grüne Polizei de collegezaal binnen en gebood alle
aanwezigen de gang op te gaan en daar met het gezicht tegen de muur te gaan
staan, de handen omhoog. Achtereenvolgens werden toen steeds enkele studenten
weer de collegezaal in gebracht. Ik denk dat ik daar al ruim een uur had gestaan
toen een nieuw groepje werd afgeteld om naar de collegezaal te worden gebracht.
Mijn collega die naast mij stond was daarvan de laatste; ik verwachtte daarna als
eerste aan de beurt te zijn. Er heerste een volstrekte onzekerheid over wat er met
onze vrienden in de collegezaal gebeurde. Weer geruime tijd later brulde men ons
in de gang toe dat wij het gebouw moesten verlaten en naar huis konden gaan.
Buiten gekomen stond daar een aantal overvalwagens waarin onze collega's waren
opgesloten om te worden afgevoerd. Gedurende enkele minuten was het nog mo
gelijk enkele woorden te wisselen. Toen reden de wagens weg, ons vertwijfeld en
in woede achterlatend. Ik zie geen kans te beschrijven wat er op zo'n moment in
je omgaat.
Samen met 25 studenten uit Technische Physica werden in Delft totaal 215 man
uit diverse gebouwen bijeengehaald en naar het concentratiekamp Vught ge
bracht. Direct 's middags al kwamen wij met een paar geodesie-studenten bij el
kaar om af te spreken op welke wijze de ouders omtrent het gebeurde zouden
worden geïnformeerd. Wij verdeelden de adressen en gingen het land in om de
ouders persoonlijk op de hoogte te stellen.
Duidelijk was dat deze razzia voor velen voor de rest van de oorlog het defini
tieve einde van de studie betekende. Het was dus weer pakken geblazen en ver-
371
De razzia van 6 februari was een repressaille-maatregel voor het neerschieten op vrijdag
avond 5 februari van Generaal Seyffardt, de gemachtigde van Mussert en in de jaren dertig
chef van de Nederlandse! generale staf.
