definitieve beslissing waren gekomen.
De geodesiestudenten hadden in die dagen veel contact met Prof. Tienstra, die
als vaderlijk figuur veel invloed had op de meningsvorming van zijn studenten.
Hij behoorde tot die mensen, die nog geen vast omlijnd advies konden geven. Het
bleef afwegen van de voors en de tegens, hetgeen bleek uit de vele gesprekken bij
hem thuis. Op een gegeven moment, ik denk dat het 7 april was, werden wij op
het geodesiegebouw uitgenodigd, waar wij door Tienstra werden toegesproken en
die op dat moment adviseerde conform het advies van de Senaat toch maar
te gaan tekenen. Sommige studenten voelden zich opgelucht, maar niemand was
blij. Op 9 april werden wij opnieuw verzocht naar het geodesiegebouw te komen,
waar een ernstige Tienstra ons indrukwekkend toesprak: "Het is mij volstrekt
duidelijk, dat zij die niet tekenen een onzekere toekomst tegemoet gaan. Maar
het is mij evenzeer duidelijk dat het tekenen geen rustige studie garandeert; daar
voor is er in de afgelopen periode te veel gebeurd. Het lijkt mij dan ook het beste
om niet te tekenen."
Wat hem van gedachten heeft doen veranderen is niet helemaal duidelijk. Het is
niet onwaarschijnlijk dat de aanwezigheid van Schermerhorn die toestemming
had gekregen om St. Michielsgestel*) enkele dagen te verlaten in zijn woning
(onderdeel van het geodesiegebouw) daar een rol bij heeft gespeeld.
Voor een goed begrip van de situatie is het van belang te weten dat niemand stond
te popelen om te tekenen. De studenten voelden heel goed aan anders dan de
Senaat dat het niet gedaan moest worden, maar men aarzelde omdat men de
consequenties van zo'n beslissing niet kon overzien.
Na het nieuwe advies van Tienstra ging een grote meerderheid van de aanwezigen
dan ook met grote opluchting de deur uit. Zondagavond 11 april bleek dat van
de 3000 Delftse studenten er rond 750 de loyaliteitsverklaring hadden getekend
(25%). Voor de Gem. Universiteit van Amsterdam lag het percentage beneden de
20, terwijl voor Utrecht, Groningen, Rotterdam en Wageningen dit beneden de
10 lag. De Vrije Universiteit en de Universiteit van Nijmegen hadden geen gele
genheid tot tekenen gegeven! Het algemeen parool luidde nu: ga terug naar uw
huis, mijdt uw studieadres en zoek een onderduikadres.
Ik herinner nog mijn thuiskomst. De eerste vraag, die mijn ouders mij stelden
373
In St. Michielsgestel was in de jaren 1942 tot 1944 een groot aantal intellectuelen als gij
zelaar geinterneerd.
