Daarna meteen door naar Civiele Techniek met Rob en Auke om het podium af
te halen, en zo neer te zetten dat Daan Gast kon komen voorrijden.
De ontvangst door de verantwoordelijke ambtenaar was ontroerend: zelden zo'n
kankerserenade gehoord! Enfin, na een hoop gesleep en gesjouw Daan Gast ge
beld en alles in twee keer rijden naar Geodesie gebracht. Aldaar alles uitgeladen
en naar de kantine gerend om nog net op tijd wat te kunnen eten: tegen de tijd
echter dat ik nog even achterover wilde leunen werd de stoel al onder me van
daan getrokken omdat de kantine werd ontruimd. Daarna zijn Leen en ik begon
nen het podium in elkaar te zetten: we waren gewaarschuwd dat het nogal een
klus zou zijn. Dat klopte: toen we ermee klaar waren hing het net inmiddels al
aan het plafond en stond de bar al overeind. Met het aankleden van de zaal kon
den we ons verder tot een uurtje of vijf wel bezighouden: parasols, posters, bal
lonnen, tafels neerzetten enzovoort.
Tegen zes uur kon de soep worden opgediend, vergezeld van een wijntje en ge
volgd door een koude salade, die we die middag hadden opgemaakt. Honger
hadden we intussen wel gekregen, dus dat smaakte wel.
Toen koffie en Italiaans ijs om de bodem voor de avond af te ronden. Kosten
noch moeite waren gespaard: het ijs werd op een echte ijsbar geserveerd.
Het volgende programma-onderdeel was een film, bedoeld als overbrugging van
de maaltijd naar het eigenlijke feest, dat rond half elf moest beginnen. Van de
film (D'amore e d'anarchia van Lina Wertmuller) heb ik niet veel gezien, want
nog voor het begon stond onze muzikant voor die avond, Michelangelo Verso, al
op de stoep te informeren naar il signore Smit.
Tegen de tijd dat we hem en zijn hele gezelschap wat wegwijs hadden gemaakt en
ze alvast wat muziek hadden geprobeerd, was de film afgelopen en konden we
beginnen. Onder de gebruikelijke rush op de bar beet een folkloristisch dans-
groepje, dat Michelangelo Verso had meegenomen, de spits af. Alles "origineel"
Italiaans: alleen Verso sprak geen woord Nederlands, de rest hanteerde als voer
taal Amsterdams. Maar de show zag er wel aardig Italiaans uit.
Daarna twee uur lang onze Italiaanse tenor als feestmuziek.
Zelf heb ik alles mogen bekijken en beluisteren van achter de bar, die nog steeds
de belangrijkste attractie voor de geodeten bleek te zijn. Ondanks ons pushen
van de Italiaanse wijn, in optimistische hoeveelheden aangeschaft, bleken de
meesten toch geen afscheid van het bier te kunnen nemen. Anderen daarentegen
merkten toch dat een avondje op rode wijn feesten ook heel aardig is!
390
