door de verhoogde stralingsachtergrond in sommige delen van de baan. Het
meetinstrument zelf blijkt perfect te werken.
De gevolgen van de verschillende effecten zijn nog niet goed te overzien. Een
voorzichtige conclusie is dat drie jaar voldoende is voor een zinvolle
wetenschappelijke missie.
Meetprincipe van Hipparcos
Het Hipparcos meetinstrument bestaat uit een opgevouwen spiegeltelescoop,
voorzien van een extra spiegel die het licht uit twee gebiedjes op de hemelbol in
het brandvlak van de telescoop projecteert (figuur 3). In het brandvlak van de
telescoop is een tralie van licht- en -ondoorlatende banden gemonteerd (figuur
4)
184
Figuur 3. Het meetprincipe: De stand van de satelliet in de ruimte verandert continu ten gevolge
van een rotatie om de spin-as (de spinbeweging) en de precessie van de spin-as zelf. Een ster wordt
kort na elkaar in het eerste en tweede beeldveld waargenomen. Dit herhaalt zich na twee uur, zij
het dat de beeldvelden dan iets zijwaarts zijn opgeschoven, zodat nu sterren in een gedeeltelijk
overlappende strook worden aangemeten. De satelliet bevindt zich, in tegenstelling tot wat de figuur
suggereert, niét in een geostationaire baan.
2e BEE!
le BEE
GEOSTATIONAIRE
BAAN
SPIN-BEWEGIMG
(168.75 °/UUR)
SCHIJBARE DIAMETER
VAM DE AARDE 17°
BASISHOEK
(58°)
BEWEGING VAN DE
ROTATIE-AS
(4.5 °/DAG)
HOEK VAN DE ROTATIE-
AS MET DE ZON
(43°)
TELESCOOP
