LANDREGISTRATIE ALS VEREISTE VOOR HET BESCHIKBAAR
HEBBEN VAN GROND VOOR DE HUISVESTING VAN DE MINDER
BEDEELDEN IN ONTWIKKELINGSLANDEN
Prof.mr.ir. J.L.G. Henssen
Inleiding
De leefsituatie van een aanzienlijk deel van de wereldbevolking is een
onbeschrijflijk probleem. Dit behoeft, zeker na 1987, het VN-Jaar van de
Daklozen geen nader betoog. De Verenigde Naties hebben zelfs een aparte
organisatie in het leven geroepen om dit probleem aan te pakken, de United
Nations Commission for Human Settlements, UNCHS, ook wel bekend als
HABITAT.
In de voorbije decennia is, na veel mislukte projecten, het inzicht ontstaan dat de
overheid in een ontwikkelingsland veelal niet in staat is om de
huisvestingsproblematiek op te lossen door het zonder meer neerzetten van
woningen. Wel is gebleken dat, wanneer de overheid de nodige voorwaarden
schept, de sloppenbewoners zelf tot activiteiten overgaan om hun eigen
woonomgeving te verbeteren.
Tot voor kort beperkten de aandacht en activiteiten op het gebied van
verbetering van de stedelijke huisvesting van de minder bedeelden in de
ontwikkelingslanden zich uitsluitend tot goedkopere en effectievere
bouwtechnieken. Tegenwoordig wint het besef veld, dat een van de
hoofdproblemen van deze huisvesting schuilt in het beschikbaar hebben van
voldoende grond. Deze grond dient dan wel voorzien te zijn van de minimale
infrastructuur, een geschikte lokatie te hebben en voorzien te zijn van een
beschermde rechtstoestand. De overheid dient er dus voor te zorgen dat
voldoende van deze grond beschikbaar is.
195
