Laten wij nu kijken hoe de toekomst er uit zal zien. Gaat het in net zulke
grote stappen verder, of is nu reeds eindelijk alles opgelost en kunnen wij naar
huis? Het is moeilijk te zeggen; er zijn twee lijnen herkenbaar, één naar
steeds grotere nauwkeurigheden, voornamelijk gericht op wetenschappelijke
doelstellingen en een tweede, die streeft naar het snelle, liefst automatisch
vergaren van geodetische informatie, echter met veel beperktere precisie-
eisen.
Ik verwacht voor de wetenschappelijke geodesie voor het komende decennium
geen "quantum leap". De modellen moeten echter nog aan de huidige moge
lijkheden aangepast worden vooral wat hun consistentie betreft, en daarna zal
men zich dienen te richten op de uitbreiding in richting van 10~10. Bij de drie
ruimtelijke dimensies komt de vierde, de tijd. Waarschijnlijk ligt ergens tussen
10"8 en 10"10 de grens waar het nog zinvol en haalbaar is in onze fysische
omgeving iets te willen meten. Er wordt gepoogd de vast aarde met zijn
ijsmassa's, oceanen en atmosfeer steeds meer als één systeem te begrijpen
(afbeelding 4).
Gezien de grote nauwkeurigheden, die nu in de geodesie haalbaar worden, ligt
hier een grote kans, enerzijds een ankerpositie in te nemen door het nauwkeu
rig vastleggen van referentiepunten en zwaartekrachtveld, anderzijds door de
mogelijkheid ook snel veranderlijke processen precies te kunnen meten en
9
>Biosphem
Tschnosptjeri
Adjustment
to weight of ice/
ilce-oceon
\coupling
Chongesof vegetation
albedo, atmospheric
composition, etc.
Ocean
Moon
Solor rodiation
Rotational and orbital perturbations
Changes in distribution of insolation
Nt °i .H*° «C0Ï »°b »#,c
<j Evaporation j
Changes of lond features
mounloins,volcanoesetc
Space
Chonges of ocean basin
shope, salinity
Afbeelding 4: Systeem Aarde, uit: Robert S. Kendel: Earth and Cosmos,
Pergamon Press, Oxford, 1980.
