OBJECTHERKENNING MET DIGITALE BEELDVERWERKING
Ir. G. Vosselman
Computer Vision
Traditioneel wordt het gebied van de digitale beeldverwerking opgesplitst in drie
deelgebieden, te weten: (1) het opnemen van digitale beelden en het coderen
daarvan, (2) het restaureren en verbeteren van digitale beelden (filteren, contrast
verbetering) en (3) het afleiden van informatie uit digitale beelden. Dit laatste
deelgebied wordt "Computer Vision" genoemd.
Er zijn veel manieren waarop informatie uit digitale beelden kan worden gehaald.
De voor geodeten wel bekendste methode is het stereoscopische meten in een
stereopaar. De taak van de Computer Vision algoritmen is automatisch de
corresponderende punten uit het linker en rechter digitale beeld te zoeken.
Wanneer de relatieve oriëntering ongeveer bekend is (kleine y-parallaxen) en het
te meten object relatief glad is (gelijkmatig verloop van de x-parallaxen), is dit
inderdaad mogelijk. Bij de autofabrikant Volkswagen, bijvoorbeeld, worden zo
nieuw ontworpen autocarrosserieën op vormfoutjes gecontroleerd en aan
verschillende instituten worden uit gedigitaliseerde luchtfoto's al digitale terrein
modellen berekend met een nauwkeurigheid, die vergelijkbaar is met die van
door een operateur gemeten DTM.
Het meten van corresponderende punten hoeft zich natuurlijk niet te beperken
tot stereobeelden. Een voor navigatiedoeleinden belangrijke techniek is de
beeldreeksanalyse. Hier worden vanaf een bewegend object (auto, schip) in
kleine tijdsintervallen digitale opnamen van het terrein gemaakt. Door in de
opeenvolgende beelden corresponderende punten te zoeken, kan de aflegde weg
worden berekend. Omdat de veranderingen van één beeld tot het volgende beeld
relatief klein zijn, is dit zogenaamde "matching" probleem eenvoudig op te
363