OBJECTHERKENNING MET DIGITALE BEELDVERWERKING Ir. G. Vosselman Computer Vision Traditioneel wordt het gebied van de digitale beeldverwerking opgesplitst in drie deelgebieden, te weten: (1) het opnemen van digitale beelden en het coderen daarvan, (2) het restaureren en verbeteren van digitale beelden (filteren, contrast verbetering) en (3) het afleiden van informatie uit digitale beelden. Dit laatste deelgebied wordt "Computer Vision" genoemd. Er zijn veel manieren waarop informatie uit digitale beelden kan worden gehaald. De voor geodeten wel bekendste methode is het stereoscopische meten in een stereopaar. De taak van de Computer Vision algoritmen is automatisch de corresponderende punten uit het linker en rechter digitale beeld te zoeken. Wanneer de relatieve oriëntering ongeveer bekend is (kleine y-parallaxen) en het te meten object relatief glad is (gelijkmatig verloop van de x-parallaxen), is dit inderdaad mogelijk. Bij de autofabrikant Volkswagen, bijvoorbeeld, worden zo nieuw ontworpen autocarrosserieën op vormfoutjes gecontroleerd en aan verschillende instituten worden uit gedigitaliseerde luchtfoto's al digitale terrein modellen berekend met een nauwkeurigheid, die vergelijkbaar is met die van door een operateur gemeten DTM. Het meten van corresponderende punten hoeft zich natuurlijk niet te beperken tot stereobeelden. Een voor navigatiedoeleinden belangrijke techniek is de beeldreeksanalyse. Hier worden vanaf een bewegend object (auto, schip) in kleine tijdsintervallen digitale opnamen van het terrein gemaakt. Door in de opeenvolgende beelden corresponderende punten te zoeken, kan de aflegde weg worden berekend. Omdat de veranderingen van één beeld tot het volgende beeld relatief klein zijn, is dit zogenaamde "matching" probleem eenvoudig op te 363

Digitale Tijdschriftenarchief Stichting De Hollandse Cirkel en Geo Informatie Nederland

Lustrumboek Snellius | 1990 | | pagina 386