Ochtendtransport van tent naar eetruimte Nee, het leven van een zomerkampbegeleider gaat niet over rozen. Zeker niet van een begeleider van het tweede jaar. De studenten kijken anders tegen de begeleiders aan dan in het eerste jaar. De tweedejaars studenten weten bijna zeker dat zij zo'n GBKN-project beter zelf kunnen doen, dus elke instructie en aanwijzing van de begeleiders wordt kritisch beluisterd, en soms niet opgevolgd. Ook is het moeilijk duidelijk te maken wie er nu gelijk heeft. Meestal hebben studenten en begeleiders een beetje gelijk. Wat in zo'n situatie het beste is, kan van totaal andere factoren afhangen dan de techniek. Mensenken nis is even belangrijk als geometrische kennis. Aan het begin van het derde jaar weten de studenten zeker dat een begeleider ook niet alles weet. Ook die kennis is belangrijk in de rest van de studie en het geeft de studenten later een prikkel om het anders of beter te doen. Juist dat maakt het ieder jaar weer leuk om als begeleider met het zomerkamp mee te gaan. 's Avond discussiëren aan de bar of bij het kampvuur geeft een extra dimensie aan alle twijfels omtrent de kennis van student en begeleider. Studenten in het zomerkamp moeten ook gaan nadenken wie er volgend jaar de zomer kampcommissie gaat vormen. Er wordt druk geoefend wie zo'n kamp wil en kan leiden. Van alle kanten wordt op mede-studenten ingepraat om toch maar in de volgende zomerkampcommissie plaats te nemen (en de voorzitter komt altijd uit het toekomstige derde jaar). Soms ontstaan er twee potentiële commissies waaruit gekozen moet worden. Geodesie wereldwijd 100

Digitale Tijdschriftenarchief Stichting De Hollandse Cirkel en Geo Informatie Nederland

Lustrumboek Snellius | 1995 | | pagina 123