Ochtendtransport van tent naar eetruimte
Nee, het leven van een zomerkampbegeleider gaat niet over rozen. Zeker niet van een
begeleider van het tweede jaar. De studenten kijken anders tegen de begeleiders aan dan
in het eerste jaar. De tweedejaars studenten weten bijna zeker dat zij zo'n GBKN-project
beter zelf kunnen doen, dus elke instructie en aanwijzing van de begeleiders wordt
kritisch beluisterd, en soms niet opgevolgd. Ook is het moeilijk duidelijk te maken wie er
nu gelijk heeft. Meestal hebben studenten en begeleiders een beetje gelijk. Wat in zo'n
situatie het beste is, kan van totaal andere factoren afhangen dan de techniek. Mensenken
nis is even belangrijk als geometrische kennis. Aan het begin van het derde jaar weten de
studenten zeker dat een begeleider ook niet alles weet. Ook die kennis is belangrijk in de
rest van de studie en het geeft de studenten later een prikkel om het anders of beter te
doen. Juist dat maakt het ieder jaar weer leuk om als begeleider met het zomerkamp mee
te gaan. 's Avond discussiëren aan de bar of bij het kampvuur geeft een extra dimensie
aan alle twijfels omtrent de kennis van student en begeleider.
Studenten in het zomerkamp moeten ook gaan nadenken wie er volgend jaar de zomer
kampcommissie gaat vormen. Er wordt druk geoefend wie zo'n kamp wil en kan leiden.
Van alle kanten wordt op mede-studenten ingepraat om toch maar in de volgende
zomerkampcommissie plaats te nemen (en de voorzitter komt altijd uit het toekomstige
derde jaar). Soms ontstaan er twee potentiële commissies waaruit gekozen moet worden.
Geodesie wereldwijd
100